ปณิธานกวี อังคาร กัลยาณพงศ์

9786164861022

บทกวีนิพนธ์นั้น ควรจะอยู่ในชีพจรของผู้ที่เกิดมาเป็นกวีจากมิติแท้จริงของดวงวิญญาณ เปรียบดั่งผู้สืยสายโลหิตแห่งฟ้าและดิน บทกวีนั้น สมควรจะเป็นลมหายใจเสียด้วยซ้ำไป คือ ทุกลมหายใจเสมอว่าจะเต็มไปด้วยบทกวี หรือมีบทกวีอยู่ทุกลมหายใจก็กล่าวได้ คงจะสร้างสมบารมีมาในการซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่หลายภพชาตินักในภพชาตินี้จึ่งได้เกิดมาเป็นกวี มีมโนคติเป็นแก้วสารพัดนึกจะนฤมิตสรรพสิ่งใดๆก็ได้สิ้น เว้นไว้แต่ทิพยญาณในโลกุตระ นิรพานแล้วไซร้ ไม่มีอะไรที่ไหนที่มโนคติจะไม่เจาะทะลุเข้าถึงแก่นแท้