รามานุจัน อัจฉริยะไม่รู้จบ : The Man Who Knew Infinity by Robert Kanigel นรา สุภัคโรจน์ แปล : ชีวประวัติของนักคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นแรงบันดาลใจให้กับ พอล แอร์ดิช ผู้ชายที่หลงรักตัวเลข

รามานุจัน อัจฉริยะไม่รู้จบ : The Man Who Knew Infinity  by Robert Kanigel นรา สุภัคโรจน์ แปล : ชีวประวัติของนักคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นแรงบันดาลใจให้กับ พอล แอร์ดิช ผู้ชายที่หลงรักตัวเลข สำนักพิมพ์มติชน พ.ศ. ๒๕๕๓ มี  ๖๐๘ หน้า 9789740214854
หนังสือเล่มนี้จะพาคุณผู้อ่านไปรู้จักกับชีวประวัติของนักคณิตศาสตร์ชาวอินเดียที่ได้รับการยกย่องว่า เป็นเพชรเม็ดงามในวงการคณิตศาสตร์ เขาเกิดในวรรณะพราหมณ์ ครอบครัวมีฐานะไม่ค่อยดีนัก ต้องหาเช้ากินค่ำ บิดาเป็นเสมียนร้านขายผ้า ส่วนมาดารับจ้างร้องเพลงสวดตามศาสนา แต่ทว่ารามานุจันกลับมีพรสวรรค์ล้ำค่าที่ไม่ได้จำกัดด้วยการศึกษาหรือความยากจน เขาหลงใหลในคณิตศาสตร์อย่างลึกซึ้ง แม่ว่าไม่เคยได้รับการศึกษาอย่างเป็นระบบ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความมุ่งมั่นของเขาลดลง เขาได้รับเลือกเป็นภาคีสมาชิกทรินิตี้ แห่งมหาวิทยาลัยเคมบริจด์ และได้รับการแต่งตั้งเป็นสมาชิกราชบัณฑิตยสถานแห่งอังกฤษ ซึ่งเป็นตำแหน่งอันทรงเกียรติ ที่นักวิชาการทุกคนปรารถนา เขาเป็นนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ที่คนรุ่นหลังควรเอาเป็นแบบอย่าง เส้นทางของเขาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ความสำเร็จที่ได้รับล้วนมาจากความมุมานะ อุตสาหะ และใจที่ไม่เคยยอมแพ้ แล้วคุณจะพบตัวเองถูกสะกด ด้วยเรื่องราวของบุคคลที่ปราดเปรื่องที่สุดคนหนึ่งในคริสต์ศตวรรษที่ยี่สิบจากหนังสือเล่มนี้

ชีวประวัติของนักคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นแรงบันดาลใจให้กับ พอล แอร์ดิช ผู้ชายที่หลงรักตัวเลข

ปี ค.ศ. 1914 ในขณะที่ยุโรปกำลังเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งและอังกฤษตกอยู่ในภาวะย่ำแย่ แต่ที่วิทยาลัยทรินิตี้แห่งเคมบริดจ์กลับปรากฏเพชรเม็ดงามขึ้นในแวดวงคณิตศาสตร์ที่ 100 ปีจะมีสัก 1 คน บุรุษผู้นั้นคือศรีนิวาสะ รามานุจัน ชายหนุ่มวัย 30 ปีจาก อินเดียใต้ จดหมายที่อัดแน่นด้วยสมการคณิตศาสตร์จากเมืองมัทราส ทำให้ จี.เอช.ฮาร์ดี้ นักคณิตศาสตร์อังกฤษแทบจะอุ้มตัวเขามาที่เคมบริดจ์ก็ว่าได้ เพราะอะไรที่ทำให้ชายอินเดีย ผู้เคร่งครัดในวิถีปฏิบัติของพราหมณ์ ศรัทธาในเทพเจ้า และไม่เคยเรียนรู้อย่างเป็นระบบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยไฟ พรสวรรค์ และความรักในคณิตศาสตร์ นี่คือเรื่องราวที่ทำให้คนทั้งโลกหันกลับมาตั้งคำถามว่า "ยังมีเพชรแบบรามานุจันอีกกี่คน ที่กำลังรอการค้นพบ"

บทที่หนึ่ง : ใต้เงาร่มเย็นของวัด (ค.ศ. 1887-1903)
บทที่สอง : เที่ยวท่องไปอย่างเพลินใจ (ค.ศ. 1903-1908)
บทที่สาม : เสาะหาผู้สนับสนุน (1908-1913)
บทที่สี่ : ฮาร์ดี้ (จี.เอช. ฮาร์ดี้ ถึง ค.ศ. 1913)
บทที่ห้า : กระผมใคร่ขออนุญาตแนะนำตัวเอง (ค.ศ. 1913-1914)
บทที่หก : ฤดูใบไม้ผลิของรามานุจัน (ค.ศ. 1914-1916)
บทที่เจ็ด : ความเหน็บหนาวในอังกฤษ (ค.ศ. 1916-1918)
บทที่แปด : ด้วยสุขภาพที่ไม่สู้ดีนัก (ค.ศ. 1918 เป็นต้นไป)