ฤดูเพลิง The Burning Season ชีวิตของชิโก เมนเดส และขบวนการปกป้องป่าอเมซอน แอนดรู เรฟกิน ยศ สัตตสมบัติ แปล

   ฤดูเพลิง 

  ครอบครัวชาวสวนยางส่วนใหญ่ทำการเพาะปลูก โดยใช้กรรมวิธีที่เรียนรู้จากชาวอินเดียน นั่นคือ การทำไร่หมุนเวียนด้วยการตัดและเผาผืนป่าผืนเล็ก ๆ เพื่อใช้ทำการเพาะปลูกเป็นระยะเวลา 1 -2 ปีหลังจากนั้นจึงย้ายไปตัดและเผาผืนป่าแปลงอื่น  โดยปล่อยให้ป่าผืนแรกฟื้นตัวคืนสู่ความสมบูรณ์ตามธรรมชาตริ จังหวะชีวิตของชาวสวนยางจึงเกิดขึ้น จากสัมพันธภาพแบบพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันระหว่างคนกับผืนป่า ชาวสวนยางเก็บเกี่ยวผลผลิตจากป่าโดยไม่ทำลายป่าให้เสื่อมโทรมลง ประเด็นนี้มิได้หมายความว่าการตั้งรกรากของชาวสวนยางในผืนป่ามิได้ส่งผลกระทบกับป่าเลยแม้แต่น้อย
     ในทางตรงข้าม แรงกดดันที่เกิดจากการตั้งรกรากของชาวสวนยางส่งผลกระทบอย่างมากต่อปริมาณของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อาศัยอยู่ในป่า แม้กระนั้นก็ดี ชาวสวนยางในป่าฝนของบราซิลก็มีความแตกต่างไปจากชาวสวนยางในเปรูและโบลิเวีย ซึ่งทำลายต้นไม้เพื่อน้ำยางและจากไปอย่างรวดเร็ว ชาวสวนยางบราซิลมีวิถีชีวิตที่ผูกพันกับผืนป่าและพยายามรักษาความสมดุลของสภาพแวดล้อม แนวเก็บผลผลิตยางกว่าร้อยละ 98 ยังคงสภาพป่าที่อุดมสมบูรณ์เอาไว้ ชาวสวนยางบราซิลโดยภาพรวมคือคนที่พยายามไม่ทิ้งรอยเท้าไว้ในผืนดิน
    หากแต่ใช้ชีวิตร่วมกับธรรมชาติด้วยความอ่อนน้อม ความเคารพธรรมชาตินี้เองที่ทำให้ชาวสวนยางอย่างซิโก เมนเดส ลุกขึ้นต่อสู้เพื่อปกป้องป่าให้รอดพ้นจากคนนอกที่คอยจ้องจะเข้ามาทำลายป่าของพวกเขา