คาเฟ่เสน่หา passion cafe ปราย พันแสง

ชีวิตก็เหมือนคาเฟ่ริมทาง บางครั้งเนืองแน่น บางครั้งอ้างว้าง มีคนผ่านมามีคนผ่านไปใครจดจำ ใครลืมเลือน ย่อมมิใช่เรื่องใหญ่หากช่วงเวลาที่พบกัน ได้เปิดดวงตา เผยดวงใจหมดจดหมดใจ ...แล้วจากกัน... รวมบทความแห่งเสน่หาที่โลดแล่นในวังวนชีวิต มิใช่ความรักอย่างเดียวที่ทำให้คนเราตาบอด แต่ยังมีความปรารถนาลึกลับซ่อนอยู่ลึกเร้นข้างในใจ ดูเหมือนไร้จุดเริ่มต้น ไร้จุดสิ้นสุด แต่กลับฉุดกระชากลากถูความเป็นมนุษย์ของเราจนแทบมิอาจต้านทาน

[คำคนเขียน]
ตอน เด็กๆ ฉันเคยได้ยินสำนวนที่ว่า “สิ่งที่แน่นอนคือความไม่แน่นอน” อยู่บ่อยครั้ง ก็รู้สึกตลกดี แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความหมายของมันอย่างลึกซึ้งเท่าใดนักวันเวลาผ่านเลยจน เป็นผู้ใหญ่ หลายเรื่องราวที่ผ่านพบในชีวิต มักสะกิดใจให้ฉันได้ตระหนักถึงความไม่แน่นอนของชีวิตอยู่เสมอ ถึงแม้ไม่ได้ฝักใฝ่ธรรมมะอย่างเป็นกิจลักษณะ แต่ก็เชื่อว่า “กฎแห่งอนิจจัง” ดังคำพระท่านว่าไว้นั้นช่างเป็นสัจจะอย่างจริงแท้นอกจากนี้