จำนวนชิ้น | ส่วนลดต่อชิ้น | ราคาสุทธิต่อชิ้น |
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}} | {{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท | {{number_format(price_row.price,2)}} บาท |
คงเหลือ | ชิ้น |
จำนวน (ชิ้น) |
- +
|
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
|
|
|
|
คุยกับร้านค้า | |
{{ size_chart_name }} |
|
หมวดหมู่ | รัฐศาสตร์ และ การเมือง |
สภาพ | สินค้าใหม่ |
เพิ่มเติม | |
สภาพ | สินค้ามือสอง |
เกรด | |
สถานะสินค้า | |
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า | |
เข้าร่วมโปรโมชั่น | |
ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
รายละเอียดสินค้า |
การเมืองทัศนา ว่าด้วยการเมือง อำนาจ ศิลปะ และการมองเห็น สู่ความหมายทางวัฒนธรรม บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ สำนักพิมพ์สมมติ พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ม่ี ๓๐๔ หน้า ISBN 9786165620383
การเมืองทัศนา: ว่าด้วย การเมือง อำนาจ ศิลปะ และการมองเห็น สู่ความหมายทางวัฒนธรรม บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ หนังสือที่ว่าด้วยอำนาจ ศิลปะ และวัฒนธรรม นำไปสู่การสร้างบทสนทนากับแวดวงวิชาการที่ดึงเอาเรือนร่าง ความทรงจำ ประสบการณ์ก่อนหน้า และประสบการณ์เฉพาะหน้ามาพบกัน เพื่อให้เห็นลักษณะของเงื่อนไขทางอำนาจ ที่มีส่วน ‘กำกับ’ ‘คัดสรร’ สู่การจัดการ ‘ให้มอง’ ‘ให้เห็น’ และ ‘ให้รับรู้’ คำนำโดย ยุกติ มุกดาวิจิตร และ ถนอม ชาภักดี ศิลปะ การเมือง เศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม เป็นก้อนผลึกที่มีพลวัตและสายสัมพันธ์เกาะเกี่ยวกับชีวิตของคนทุกระดับชั้นอย่างไม่แยกจากกัน การกล่าวถึงรูปธรรม/นามธรรมปฏิบัติการทางศิลปะใดๆ ไม่ว่าจะจากผู้คนชนสามัญหรือผู้คนชนชั้นนำของสังคม ย่อมชี้ให้เห็นถึงเงาร่างตัวตน อำนาจบางประการแนบชิดอยู่กับชิ้นงานนั้นๆ เสมอ นัยแห่งอารมณ์ความรู้สึก การรับรู้ที่ตกตะกอนอยู่ในผลของปฏิบัติการทางศิลปะย่อมเป็นเครื่องชี้ให้เห็นถึงสิ่งแสดงที่นำเสนอออกมาสู่สัญลักษณ์ทางการเมืองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง -บางส่วนจาก คำนำ โดย ถนอม ชาภักดี . ด้วยการเชื่อมโยงให้เห็นว่าศิลปะกับการเมืองสัมพันธ์กันอย่างไร การเมืองทัศนาได้ดึงคนเหล่านี้กลับมายังพื้นดิน กลับมายังพื้นฐานของความเป็นศิลปะ คือความเป็นคนที่ยังต้องส้องเสพสัมพันธ์ต่อกัน หากศิลปะไม่ได้ทำเพื่อสื่อสาระบางอย่าง ก็คงไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร หากการสื่อสารไม่ได้เพื่อสนทนากับคนอื่น ก็คงไม่รู้ว่าจะสื่อสารไปเพื่ออะไร หากคนทำงานศิลปะยังคงต้องสื่อสารกับคนอื่นๆ กับสังคมรอบข้าง แล้วเขาจะหลุดออกไปจากสังคม หลุดออกไปจากอำนาจและการเมืองได้อย่างไร หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ศิลปินก็จะคงกลายเป็นลูกฟักแขวนลอยอยู่ในอวกาศของความหลงตนเอง -บางส่วนจาก คำนำ โดย ยุกติ มุกดาวิจิตร ![]() ![]() |
เงื่อนไขอื่นๆ |
|
Tags |