จำนวนชิ้น | ส่วนลดต่อชิ้น | ราคาสุทธิต่อชิ้น |
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}} | {{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท | {{number_format(price_row.price,2)}} บาท |
คงเหลือ | ชิ้น |
จำนวน (ชิ้น) |
- +
|
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
|
|
|
|
คุยกับร้านค้า | |
{{ size_chart_name }} |
|
หมวดหมู่ | ร้อยกรอง |
สภาพ | สินค้าใหม่ |
เพิ่มเติม | |
สภาพ | สินค้ามือสอง |
เกรด | |
สถานะสินค้า | |
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า | |
เข้าร่วมโปรโมชั่น | |
ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
รายละเอียดสินค้า |
พันธกาล บทกวี รชา พรมภวังค์ สำนักพิมพ์ shine พ.ศ. ๒๕๕๘ มี ๑๕๖ หน้า ISBN9786169101383
ความโดดเด่นของบทกวีในช่วงแรกของรชาอยู่ที่มุมมองอันละเอียดอ่อนต่อปรากฏการณ์ทั่วไปซึ่งอาจจะเกิดขึ้นกับชีวิตประจำวันเมื่อไรก็ได้ ฉายภาพตัวตนของปัจเจกผ่านถ้อยคำเรียบง่ายในท่วงทำนองอ่อนหวานแบบกลอนแปด ในขณะที่กลอนเปล่าของเขาบรรจุไว้ด้วยมุมมองความคิดแบบนักเขียนเรื่องสั้น กล่าวได้ว่าบทกวีของเขาเป็นบทกวีที่นอกจากท่วงทำนองของอารมณ์อันอ่อนไหวแล้ว ยังบรรจุไว้ซึ่งประเด็นทางความคิดและรูปธรรมที่น่าใคร่ครวญซึ่งไม่พบได้บ่อยนักในกวีไทย ในขณะที่ความโดดเด่นของช่วงหลังคืออารมณ์ที่ปะทุปะทะตอบโต้ต่อความไม่ยุติธรรม แสดงความชัดเจนปราศจากความคลุมเครือในความรู้สึกและจุดยืนท่ามกลางเหตุการณ์ทางการเมืองอันอลหม่าน หรือในเงื่อนไขของใครอื่น เป็นตัวเราดาษดื่นอยู่แล้วนั่น หรือตัวเราในใครต่อใครนั้น ต่างช่วงชิงคืนวันของเราไป ฉันเป็นน้ำเธออาจเป็นดิน ฉันซอกซอนทุกแก่งหินแห่งความเศร้า ไปแห้งกรังยังที่ใดมิอาจเดา เธอแกร่งเกินความเหงาจะเข้าใจ โลกไม่ได้อยู่ยาก เพียงแต่มันไม่น่าอยู่ เธอมีสิทธิ์ที่จะคิด มีสิทธิ์ที่จะปิดม่าน วางสายโทรศัพท์จากพระเจ้า จินตนาการถึงเสียงฝนที่ไม่ได้ตกอยู่นอกหน้าต่าง คนที่มองไม่เห็นไม่ถูกเห็น พร่าเลือนมาเลื่อนเป็นชนชั้นไหน ยังเป็นคนทั้งตัวทั่วทั้งใจ แม้เสรีมอดไหม้จนกรอบเกรียม ไม่ใช่ทุกสิ่งหรอก แต่เป็นคุณและเลือดของคุณนั่นแหละ ที่เป็นแค่ dust in the wind เสมือนว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น ไม่เคยอยู่ที่นั่น หนอนไชหลุมศพแล้วยิ้มเยาะ “น่าหัวเราะนี่หรือคือวิถี” “สร้างตัวตนจนเกินกว่าจะพึงมี” “ความหมายจึงล้นปรี่จนเกินจริง” ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีอะไรให้ถวิลหา ภาวะสัมบูรณ์ไม่เคยดำรงอยู่จริงเท่าคราบงูที่ลอกติดพื้นซีเมนต์ สิ่งใหม่กลายเป็นสิ่งเก่าเพียงชั่วจักรวาลกะพริบตา ไม่มีอะไรน่าเจ็บปวด ![]() |
เงื่อนไขอื่นๆ |
|
Tags |