รักแท้ไร้สาระ the emptiness of true love วิญญู ไชยวรรณ

The Emptiness of True love รักแท้ไร้สาระ

เราไม่ควรด่วนสรุปคนใดคนหนึ่งเพียงแค่หน้าตา เฉกเช่นเดียวกับไม่ควรด่วนสรุปหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่งเพียงเพราะชื่อหนังสือเล่มนั้น "รักแท้ไร้สาระ" ผลงานของ "วิญญู ไชยวรรณ" ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อกว่าแปดปีก่อน ณ ขณะนั้น หนังสือเล่มนี้เมื่อแรกเห็นหลายคนตีความว่าเป็นหนังสือที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับทัศนคติต่อความรักของผู้เขียน วัยวันผ่านพ้นไป "รักแท้ไร้สาระ" ตีพิมพ์ใหม่ เพื่อให้ผู้อ่านได้ร่วมค้นหาความหมายจากหนังสือเล่มนี้ว่า แท้ที่จริงแล้วเรื่องราวที่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือและการเล่าเรื่องที่มีเสน่ห์แบบ "วิญญู ไชยวรรณ" ซุกซ่อนสิ่งใดไว้บ้าง กระทั่งผู้เขียนเองยังกล่าวถึงเรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ว่า เมื่อได้กลับมาอ่านอีกครั้งจึงได้พบเห็นใครคนหนึ่งในอดีตซึ่งไม่ใช่ตนเองในปัจจุบัน บางที "รักแท้ไร้สาระ" อาจจะเป็นยิ่งกว่าการถ่ายทอดทัศนคติ ประสบการณ์แนวคิดเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ แต่คือจุดเริ่มต้นให้ผู้อ่านได้ค้นพบตัวตนที่ซ่อนอยู่ และรอวันจะกล่าวคำทักทาย “รักแท้ไร้สาระ” รวมเรื่องสั้นจำนวน 14 เรื่อง 14 แนว ที่แตกต่างกัน แต่มีจุดร่วมคือเรื่องราวเกี่ยวกับความขัดแย้งในตัวเอง ซึ่งไม่เพียงบ่งชี้ถึงแรงบันดาลใจของผู้เขียน หากยังได้สะท้อนถึงสภาวะกลวงเปล่าของชีวิตได้อย่างล้ำลึก

• ปัญหาของคุณ
• โฮย่า
• นอกจากความรัก
• ความทรงจำแห่งฤดูกาล
• ในร้านเหล้ามีนางฟ้า
• คืนเปล่า
• ห้อง
• ความตายยามบ่าย
• คืนสุดท้าย
• ว่าว
• นิทานกองขยะ
• เรื่องรักแท้ไร้สาระ
• The Girl from Yesterday
• ครูศักดิ์
• ความเป็นมนุษย์คนหนึ่งล้วนเป็นผลพวงจากความคิดที่เกิดขึ้นของตนเอง ในขณะที่ความคิดเป็นมายาที่ห่อหุ้มเจ้าของมัน ผมปรารถนาที่จะ ปอกเปลีอกความคิดออกมา ด้วยความเชื่อว่าภายในของพวกเรานั้นล้วนกลวงเปล่าไร้สาระ
• อเท็จจริงคือชีวิตของมนุษย์นั้นประกอบด้วยความคิดหลายร้อยพันด้านอันถูกหล่อหลอมจากสภาวะรอบตัวที่เขาเผชิญอยู่ งานเขียนคงได้แค่เพียงถ่ายทอดเสี้ยวบางเสี้ยวของความคิดผู้เขียน มิหนำซ้ำความคิดต่างๆ ของมนุษย์ผู้หนึ่งย่อมเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลามันเกิดขึ้น ปรากฏอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วเปลี่ยนไป ผมหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านอีกครั้ง ผมมองเห็นบางด้านของตนเองในอดีตผ่านหนังสือเล่มนี้ ผมเห็นใครคนหนึ่งที่ไม่ใช่ตนเองในปัจจุบัน เห็นข้อดี ข้อด้อย อารมณ์ ความคิดที่ผสมผสานกัน ผมเขินอายกับความคิด การถ่ายทอด ตลอดจนอิทธิพลของนักเขียนหลายท่าน ขณะเดียวกันก็ปิติเมื่อเห็นพลังบางอย่างซึ่งผมไม่ได้มีอีกแล้วในปัจจุบัน ในเวลานั้นผมเขียนเรื่องราวต่างๆ จากการเฝ้าสังเกตชีวิตและความคิดของตนเองและผู้คนรอบด้าน ทักษะในการเขียนนั้นยังอ่อนด้อยอยู่มาก หากแต่ความคิดและมุมมองมากพอที่จะเพิ่มเรื่อง "ครูศักดิ์" เข้าไปอีกหนึ่งเรื่องซึ่งผมเขียนโดยใช้โครงเรื่องมาจากเรื่องสั้นชื่อ The Nose (Hana) ของ ริวโนะสุเกะ อะคุตะงะวะ ซึ่งเรื่องสั้นดังกล่าวครบ 100 ปี ในปี 2559 พอดี

  วิญญู ไชยวรรณ