พุทธศิลป์ไทยสายสัมพันธ์กับศรีลังกา บทบาทของพุทธศาสนาในศรีลังกาที่มีอยู่ในความคิดความเชื่อของคนในดินแดนไทย รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง

พุทธศิลป์ไทยสายสัมพันธ์กับศรีลังกา บทบาทของพุทธศาสนาในศรีลังกาที่มีอยู่ในความคิดความเชื่อของคนในดินแดนไทย รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง สำนักพิมพ์ ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร กันยายน พ.ศ. ๒๕๖๓ มี  ISBN978-616-7154-92-3
หนังสือ “พุทธศิลป์ไทยสายสัมพันธ์กับศรีลังกา” มีเนื้อหาที่อธิบายดินแดนไทยกับศรีลังกามีการติดต่อสัมพันธ์กันในด้านพุทธศาสนามาอย่างยาวนาน โดยประเด็นความสัมพันธ์ที่อยู่ในความรับรู้ของผู้คนโดยส่วนใหญ่ ได้แก่ การที่ดินแดนไทยรับพุทธศาสนาจากศรีลังกามาตั้งมั่นเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 18 ซึ่งพุทธศาสนาที่เข้ามาในระยะเวลานี้นิยมเรียกกันในปัจจุบันว่า พุทธศาสนาลังกาวงศ์ รับรู้กันว่ามีบทบาทอย่างมากในนครศรีธรรมราช สุโขทัย และล้านนา ทั้งนี้หลักฐานที่นำมาใช้อ้างอิงมักเป็นหลักฐานเอกสาร หลักฐานลายลักษณ์อักษรต่าง ๆ แทบทั้งสิ้น แต่หากประมวลหลักฐานทางศิลปกรรมเพิ่มเติมเข้าไปด้วย เห็นความสัมพันธ์ระหว่างกันที่แนบแน่นมากยิ่งขึ้น และทำให้สืบย้อนสายสัมพันธ์ทางพุทธศาสนากลับไปได้ไกลกว่า 1,500 ปี หรือสมัยทวารวดี และยังมีความสัมพันธ์ชัดเจนจนถึงเมื่อประมาณร้อยกว่าปีที่แล้ว 

      หลักฐานทางพุทธศิลป์ไทยทำให้เห็นความสัมพันธ์ที่ดินแดนไทยไปเกี่ยวข้องกับลังกาทวีป เมื่อนำมาประมวลเข้ากับหลักฐานอื่น ๆ ผู้อ่านจะยิ่งเห็นถึงบทบาทของพุทธศาสนาในศรีลังกาที่มีอยู่ในความคิดความเชื่อของคนในดินแดนไทย และสะท้อนให้เห็นว่าคนในดินแดนไทยมองลังกาทวีปว่าเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนา ซึ่งมุมมองดังกล่าวนี้สามารถนำมาอธิบายคติความเชื่อในการสร้างเจดียสถานวัตถุในพุทธศาสนาของไทยได้มากมาย