จอมคนในยุคเซ็นโกคุที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้รวบรวมแผ่นดินญี่ปุ่นที่แตกแยกจากการสู้รบกันมายาวนานให้กลับเป็นปึกแผ่นได้อีกครั้ง มีทั้งหมดสามคนคือ โอดะ โนบุนางะ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ และคนสุดท้ายก็คือ “โทกุงาวะ อิเอยาสึ”
อิเอยาสึเป็นทายาทเจ้าเมืองเล็ก เดิมต้องใช้ชีวิตในฐานะตัวประกัน ไม่สามารถมีอิสระของตนเอง แม้ขึ้นเป็นไดเมียว แต่ก็ถูกรายรอบไปด้วยแคว้นใหญ่ เค้าจำเป็นต้องพึ่งอำนาจของผู้ยิ่งใหญ่เพื่อให้อยู่รอด แล้วค่อยๆ เรียนรู้ พัฒนา ด้านการทหารและการเมือง พัฒนาตนเองและเหล่าบริวาร ความน่าสนใจคือ เขาสามารถรวบรวมกลุ่มคนที่มีความภักดีถึงขนาดสามารถทำงานแบบถวายชีวิตได้ และคนภายใต้สังกัดของเขาจะส่งต่อปฏิภาณเดียวกันไปยังคนรุ่นถัดไป ทำให้คนของเอเอยาสึมีความสามารถสูงขึ้นเรื่อยๆ ในทุกรุ่น แล้วร่วมมือกันสร้างความยิ่งใหญ่ จนขึ้นปกครองประเทศได้ในที่สุด
แนวคิดในการปกครองของโทกุงาวะเป็นที่สนใจของนักวิชาการญี่ปุ่นและตะวันตกเป็นอย่างมาก เขาวางรากฐานอำนาจให้ตระกูลโทกุงาวะปกครองญี่ปุ่นในสมัยเอโดะต่อมาได้ราว 250 ปี เป็นช่วงที่ญี่ปุ่นมีความเสถียรและปราศจากสงครามภายหลังจากที่สู้รบกันมาเป็นเวลานานถึง 3 ศตวรรษ
