ปีศาจที่เล็กซิงตัน Lexington Ghosts Haruki Murakami

7 เรื่องสั้น จากนักเขียนชื่อเลื่องชาวญี่ปุ่น

นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงเมื่อหลายปีก่อน ด้วยเหตุบางอย่าง ผมจึงเปลี่ยนเฉพาะชื่อบุคคล นอกเหนือจากนั้นคือความจริง

-ปีศาจที่เล็กซิงตัน

พอสามีออกไปทำงานเหมือนเช่นทุกวัน ฉันผู้ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวก็ไม่มีอะไรทำแล้ว ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่างตามลำพัง จ้องมองสวนจากช่องผ้าม่านอยู่อย่างนั้น

-ปีศาจตัวเขียว

ผมหันไปทางคุณโอซาวะ แล้วลองเอ่ยถามดูว่า จนถึงตอนนี้เคยทะเลาะจนต่อยหน้าใครไหม คุณโอซาวะหรี่ตามองหน้าผมราวกับมองอะไรบางอย่างที่สว่างจ้า“ทำไมถึงถามเรื่องนั้นขึ้นมาล่ะครับ”

-ความเงียบ

ฉันแต่งงานกับบุรุษน้ำแข็ง ฉันได้พบกับเขา ณ โรงแรมสกีรีสอร์ตแห่งหนึ่ง น่าจะเป็นสถานที่ที่เหมาะที่สุดในการได้รู้จักกับเขาแล้ว

-บุรุษน้ำแข็ง

ชื่อจริงของโทนี ทากิตานิ คือ โทนี ทากิตานิ จริงๆ

-โทนี ทากิตานิ

“ตอนที่คลื่นลูกนั้นพยายามจับตัวผม เป็นยามบ่ายคล้อยในเดือนกันยายน ปีที่ผมอายุสิบขวบ”

-ชายคนที่เจ็ด

เมื่อหลับตาลง ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสายลม สายลมแห่งเดือนพฤษภาคมที่อวบอิ่มราวกับผลไม้ ผลไม้ที่มีเปลือกขรุขระ เนื้อในเป็นเมือกลื่น และมีเมล็ดพันธุ์เล็กๆ มากมายภายใน -ต้นหลิวตาบอด กับ หญิงสาวผู้หลับใหล

ถ้าการเขียนนวนิยายเป็นคล้ายการปลูกป่า การเขียนเรื่องสั้นก็เหมือนกับการทำสวน -- ฮารูกิ  มูราคามิ 

ตอนที่ตัดสินใจจะใช้ชื่อเล่มในการแปลใหม่ครั้งนี้ว่า ปีศาจที่เล็กซิงตัน มีทีมบรรณธิการท้วงว่า ปีศาจแห่งเล็กซิงตัน จึงมีคำถามว่า สมมติเราเจอผีที่เชียงใหม่ เราจะเล่าให้คนอื่นๆฟังว่า “นี่ๆ ฉันเจอผีแห่งเชียงใหม่ล่ะ” หรือเปล่า

            นั่นเป็นที่มาของชื่อเล่มที่เปลี่ยนไปหนึ่งคำในคราวนี้ ส่วนสถานที่ในเรื่องสั้นนั้นสะท้อนลักษณะที่เราเห็นบ่อยๆ ในโลกของ HM พอๆ กับสปาเกตตี้ แมว หูสาวน้อย และบ่อน้ำ คือ ความเป็นไพรัชนิยาย อันหมายถึงมีฉากในต่างประเทศ(นอกประเทศญี่ปุ่น)