แก็ตสบี้ ความหวังยิ่งใหญ่และหัวใจมั่นคง The Great Gatsby F. Scott Fitzgerald โตมร ศุขปรีชา แปล

The Great Gatsby คือนวนิยายอมตะที่ฟิตซ์เจอรัลด์สามารถเก็บรายละเอียดของความเป็นมนุษย์มาเล่าเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของผู้อ่านได้อย่างละมุนละไม ทำให้เราเห็นความบอบบางของมนุษย์ เห็นความเพ้อฝันเลิศลอยและเปี่ยมไปด้วยความมุ่งหวังของบุรุษสตรีผู้พยายามจะก้าวข้ามเส้นขีดจำกัดของตัวเอง ในขณะเดียวกัน ทุกหน้าทุกบทของนวนิยายเรื่องนี้คือการบอกเล่าถึงเรื่องราวที่คนคนหนึ่งไม่อาจอยู่กับปัจจุบันและโหยหาอดีตที่ไม่อาจแก้ไขย้อนคืน

The Great Gatsby เล่าผ่านท่วงทำนองภาษาแสนไพเราะ กลวิธีการเขียนทำให้เราสัมผัสความคลุมเครือสับสน และเห็นระยะห่างของหลายสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นระยะห่างของความจริงความลวง ระยะห่างของความสัมพันธ์ ระยะห่างของจุดเริ่มต้นและจุดจบของชีวิต รวมถึงแสงสีเขียววิบวับที่เห็นอยู่ไกลๆ ในสายตาของผู้ชายที่ชื่อ เจย์ แก็ตสบี้

… แก็ตสบี้เชื่อแสงสีเขียว เชื่ออนาคตอันเร้าอารมณ์ซึ่งล่าถอยไปจากเราทุกปีๆ มันหลบลี้หนีเราไป แต่ไม่ว่าอย่างไร พรุ่งนี้เราจะวิ่งให้เร็วขึ้นอีก ยื่นแขนของเราให้ไกลออกไปอีก… และเช้าวันหนึ่งที่สวยสดงดงาม – เราจึงเต้นเร่าต่อ ราวเรือแล่นฝ่ากระแสน้ำมุ่งหน้าสู่อดีตไม่รู้จักหยุดหย่อน…