รายละเอียดสินค้า
| ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
| รายละเอียดสินค้า |
เธอต้องการดอกไม้ ยาขอบ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พ.ศ. ๒๕๑๒ มี ๑๗๐ หน้า
รวมเรื่องสั้น รวมเรื่องที่ยังไม่เคยรวมพิมพ์ที่ไหนก่อนของยาขอบ 10 เรื่อง ดังนี้
-เธอต้องการดอกไม้สีม่วง
-ผู้ชนะสิบทิศ (ภาคละคร)
-ผู้ควบเพื่ออุทิศแด่รัก
-แลหลัง
-อะไรเอ่ย?
-หนุมานลูกใคร
-ที่ว่าโป๊ๆนั้นประการใด
-คำอธิษฐานของนักประพันธ์
-มะกะโท
-เมื่อข้าพเจ้าขึ้นศาล
เรื่อง "สินในหมึก" นี้ ข้พเจ้าทำให้หนังสือพิมพ์ประชาชนมิตรรายสัปดาห์ เริ่มแต่เดิอน พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๘๖ เป็นตอนๆต่อเนื่องกันมาห้าหกตอน ในคราวที่นำลงหนังสือพิมพ์ประชามิตรดังกล่าวแล้วครั้งนั้น ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นกุศลอย่างหนึ่ง และขอบคุณผู้อ่านทั้งหลายยิ่งนัก ด้วยเมื่อแรกจรดปากกาลงไปนั้น ให้หวาดหวั่นพรั่นใจอยู่ว่า นี่ตัวเองกำลังจะนำตัวออกไปยังที่เสื่อม และเป็นที่ซึ่งจะห่างไกลจากความเมตตาของผู้อ่านเสียแล้ว ค่าที่ได้เขียนหนังสือซึ่งดูประหนึ่งว่า ปรารถนาจะโอ้อวดว่า ตัวเป็นคนมีดีออกมา แต่เหตุใดทั้งที่หวาดหวั่นพรั่นพรึงเช่นนั้น ก็ยังเขียนออกมาจนปรากฎนั้น ทั้งนี้ก็ด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึงนี้เป็นเสมือนเปลือก แต่ความรู้สึกอันจับใจอย่างหนึ่งเป็นเนื้อแท้หรือแก่นอยู่ภายใน ความรู้จึกที่เข้าไปจับแน่นในดวงใจนี้ก็คือ เป็นปีๆเท่าที่ได้คลุกคลีกับสำนักพิมพ์รายวันมาหลายแห่ง ข้าพเจ้าก็ได้พบเห็นกระดาษชนิดหนึ่งมามากมายเต็มที เป็นกระดาษที่กองบรรณาธิการได้รับมาก็เก็บไว้ พอเป็นตั้งสูงๆ ก่อความเกะกะให้มากเข้าทุกที แล้วก็เอาทิ้งตะกร้าเสียทีหนึ่ง นีีคือกระดาษที่บรรจุนวนิยายสั้นบ้างไม่สั้นบ้าง ซึ่งผ่านการอ่านคราวๆแล้วว่า คุณค่ายังเข้าไม่ถึงมาตรฐาน ที่สำนักพิมพ์นั้นปราถนา การปฏิบัติต่อกระดาษเหล่านี้เช่นนี้ เป็นเรื่องจำเป็นจำใจที่หนังสือพิมพ์ไม่อาจหลึกเลี่ยงได้ เพราะถ้าไม่ทำดังนั้น ภายในระยะสองสามปีสำนักพิมพ์ก็จะหาห้องใหม่ ซึ่งจะต้องใหญ่กว่าจะบรรจุกองบรรณาธิการทั้งกองไว้เป็นห้องเก็บต้นฉบับที่ไม่อาจพิมพ์ลงไปในหน้าหนังสือพิมพ์ได้เหล่านี้ จากกระดาษที่ถูกโยนผลุงลงไปในตะกร้านี้เอง ก้ทำให้หลับตาเห็นบุคคลจำพวกหนึ่ง ซึ่มีแทรกแซงอยู่ทั่วทุกสารทิศ ไม่ว่าจะเป็นเหนือหรือใต้ของเมืองไทย ไม่ว่าจะหนาวจัดหรือร้อนจัดเกินไป ไม่ว่าจะดึกดื่นค่อนคืนและจะเป็นจังหวัดที่มีไฟฟ้าอำนวยความสว่างให้หรือไม่ก็ตาม แต่บุคคลเหล่านี้ก็ยังหลังขดหลังแข็งฝักใฝ่อยู่กับสิ่งที่ตัวรัก โดยมิได้คำนึงถึงความร้อนหนาวเกินไป หรือความขมุกขมัวประการใดเลย บุคคลประเภทที่นั่งหลังขดหลังแข็งจดจ่ออยู่กับสิ่งเดียว ค่ือการประดิษฐ์คิดร้อยกรองตัวอักษรให้ออกมาเป็นเรื่องเป็นราว แล้วก็หวังไปฝันไปว่าเรื่องราวที่ตัวประดิษฐ์คิดแต่งขึ้นนั้น คงจะสบอัธยาศัยของผู้ที่ได้อ่านซึ่งโดยลักษณะการนั้น เขาก็ย่อมจะได้รับความชื่นใจหลับตาเห็นความมั่นหมายของเจ้าของกระดาษ ที่ถูกทิ้งตะกร้าว่าเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้นทุกคราวที่เห็นกองกระดาษชนิดนี้ถูกกวาดลงไปสู่ตะกร้าจึงสุดแสนที่จะเจ็บปวดในใจแทน ด้วยประการฉะนี้ ข้าพเจ้าซึ่งเป็นคนเลวในเรื่องขี้เกียจเขียนจดหมายติดต่อกับใครๆ ในทางกิจการอย่างที่สุด ก็จำต้องทรมานความรู้สึกของตัวเองนั่งลงตอบจดหมายของผู้ที่รักและริเริ่มการประพันธ์ซึ่งถามไถ่ถึงการแต่งหนังสืออยู่เนื่องๆ จนกล่าวได้ว่าบัดนี้ข้าพเจ้าได้ตอบจดหมายของมิรที่ไม่รู้จักหนัาจำพวกนี้ไปแล้ว ไม่น้อยกว่า ๕๐๐ ฉบับการนั่งหลังขดหลังแข็งเพื่อทำสิ่งที่ส่งไปให้เขาโยนลงตะกร้าก็เป็นไม้เรียวของความอำมหิตที่โลกได้ให้แก่ผู้รัก และริเป็นนักประพ้นธ์อยู่แล้ว ข้าพเจ้าไม่อาจระงับความเห็นอกเห็นใจบุคคลจำพวกนี้ จำต้องตอบจดหมายไปปลุกปลอบ และบางทีก็แนะนำไปตามมีตามเกิด ก็จดหมายที่เขียนเพื่อการปลุกปลอบมิให้คนท้อแท้เสียกำลังใจนั้น จะเขียนกันบรรทัดสองบรรทัดได้เมื่อไรเล่า และทั่งที่ต้องเขียนยาวอยู่แล้ว แต่จะเขียนยาวจนจุใจความที่อยากแนะนำ เป็นแต่ละรายบุคคลนั้นย่อมเหลือวิสัย จึงมีทางเดียวก็แต่เขียนถึงสิ่งที่ตนสำคัญว่าจะมีประโยชน์ออกไปให้แพร่หลายเสียในคราวเดียวคือผ่านการเป็นตัวพิมพ์ออกมา "สินในหมึก"จึงเกิดขึ้นดังนี้ การจรดปากกาลงไปในสิ่งที่ตนเองพรั่นพรึงอย่างยิ่งแต่ก็ฝีนทำมันออกมา ก็เพราะความเห็นอกเห็นใจในเพื่อนผู้มารักศิลปอันเดียวกันดังนี้ และชะรอยเป็นกุศลทีีวิชาชีพทางประพันธ์จะคลี่คลายขยายตัวออกไป ในปผ่นดินไทยเบื้องหน้าอย่างหนึ่ง และชะรอยความสุจริตย่อมเป็นมงคลแห่งกรรมทั้งหลายอย่างหนึ่ง "สินในหมึก" ที่เขียนลงในประชามืตรด้วยความหวาดหวั่งพรั่นพรึง จวบจนบัดนีัก็ยังมิได้ยินเสียงถุยน้ำลายใส่ข้าพเจ้าเลย สาธุ ทุกวันนี้น้ำจิตน้ำใจของคนเราเจริญขึ้นรู้จักค่าของความเห็นอกเห็นใจกันและกันมากขึ้น แต่อย่างไรก็ดี แม้จะไม่มีเสียงถุยน้ำลายด้วยความเย้ยหยัน ก็ยังมีเสียงซึ่งเกิดความวิตกด้วยนำ้ใจมิตร เสียงเหล่านี้วิตกว่า เกรงว่าข้าพเจ้า จะพลาดพลั้งต่อการแถลงชี้แจงถึงเชิงชั้นของการประพันธ์ เพราะว่าการวางกำหนดกฎเกณฑ์ใดๆในทางประพ้นธ์นั้น หาใช่ธุระของนักประพันธ์ไม่ ด้วยที่แท้แล้ว นักประพันธ์เป็นผู้บำเพ็ญศิลปโดยอิสระ เป็นศิลปินที่ทำให้เกิดซึ่งศิลปตามที่ตัวรักและอยากจะสำแดงออกมา ต่อจากนั้นจึงจะเป็นหน้าที่ของพวกเจ้าตำราเขาต่างหากเล่าที่จะวิเคราะห์ว่า ผลของงานที่สำแดงออก ของศิลปินนั้นๆ ขอบจะแยกเป็นหมวดเป็นหมู่ไว้โดยเช่นไร ข้อนี้ควรนับได้ว่าเป็นความจริงข้อหนึ่งด้วยแม้จนพวกนักประพันธ์ใหญ่ของโลก ก็ไม่แลเห็นใครที่จะเขียนถึงกฎเกณฑ์ หรือแนะนำถึงเชิงชั้นการประพันธ์ไว้เลย ข้าพเจ้าเห็นด้วยกับความวิตกดังนี้ ฉะนั้นจึงขอโอกาสบอกกล่าวแก่ผู้ที่รัก และจะริเริ่มการประพันธ์ ซึ่งสนใจในหนังสือเล่มนี้ เสียด้วยว่า ท่านเชื่อหนังสื่อเล่มนี้ได้เพียงแต่ว่า นี่เป็นความสุจริตใจอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์จาก "ยาขอบ" สหายของท่าน แต่อย่าเชื่อว่านี้เป็นคำแนะนำหรือหลักปฎิบัติอย่างดีที่สุด ที่จะพึงช่วยท่านได้ในตอนทีีจะริเริ่มการประพันธ์ ข้อเขียนในชุด "สินในหมึก " นี้มีอีกหลายตอนกว่าจะจบ ข้าพเจ้าจะพยายามทำต่อไ ไปจนกว่าจะจบสมบูรณ์ ตามรูปความคิดให้จงได้ ด้วยถ้า "สินในหมึก"จบ ข้าพเจ้าก็จะอำลาชาตินี้ไปด้วยความผ่องแผ้ว ว่าแม้ตัวจะทำสิ่งซึ่งอาจสำแดงความโง่ไว้ แต่สิ่งนี้ก็จัดสำแดงด้วยว่า ข้าพเจ้าได้หวังจะตอบแทนแก่วิชาชีพทางการประพันธ์ไว้อย่างสุดเรี่ยวแรงและภูมิปัญญาขอ่งข้าพเจ้า อนึ่ง ข้าพเจ้าขอเชิญชวนต่อท่านที่คุ้นเคยหรือเข้าใจดีในหลักเกณฑ์ของการประพันธ์ถ้าเห็นคำแนะนำของข้าพเจ้าผิดลู่ทางประการใดก็ดี หรือยังมีข้อที่ควรแนะนำทางอื่น ซึ่งข้าพเจ้ารู้ไปไม่ถึงจึงมิได้กล่าวไว้ก็ดี ขอท่านได้เขียนหนังสือของท่านขึ้น หรือจะเขียนตักเตือนผ่านไปทางข้าพเจ้า(เพื่อแก้ไขในคราวพิมพ์ใหม่) ก็ได้ ทั้งนี้เพื่อเห็นแก่มิตรของเราอีกเป็นอันมาก ซึ่งเยาว์กว่าเรา หรือย่างเท้าเข้ามาในวงการประพันธ์ภายหลัง แต่มิตรเหล่านี้ก็มีใจจงรักต่อศิลปเป็นอย่างเดียวตรงกันกับเรา ยาขอบ ๑ กรกฎาคม ๒๔๘๘    |
| เงื่อนไขอื่นๆ |
|
| Tags |
สินค้าในตะกร้า ({{total_num}} รายการ)
ขออภัย ขณะนี้ยังไม่มีสินค้าในตะกร้า
ราคาสินค้าทั้งหมด
฿ {{price_format(total_price)}}
- ฿ {{price_format(discount.price)}}
ราคาสินค้าทั้งหมด
{{total_quantity}} ชิ้น
฿ {{price_format(after_product_price)}}
ราคาไม่รวมค่าจัดส่ง
➜ เลือกซื้อสินค้าเพิ่ม
พูดคุย-สอบถาม