การทูต การเมือง ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ๑ สุรพงษ์ ชัยนาม

  เมื่อผมได้อ่านต้นฉบับของท่านทูต “สุรพงษ์ ชัยนาม” ซึ่งความจริงก็เคยอ่านมาก่นอแล้วบางตอนจากหน้าหนังสือพิมพ์รายวันในรอบ 2-3 ปีที่ผ่านมา จึงเป็นปลื้มลึกๆว่า มีคนที่จัดระเบียบประสบการณ์ และศาสตร์อันมีเอกลักษณ์เฉพาะด้าน เรียงร้อยออกมาเป็นตัวหนังสือในแต่ละเรื่อง ชนิดที่เรียนว่า “เรียกภาษามารับใช้ภูมิปัญญา” แล้วป้อนวิสัยทัศน์ใส่ได้อย่างวิเศษอีกท่านหนึ่งแล้วบางเรื่อง ผมอ่านแล้วเกิดความรู้สึกทันที่ว่า “บรรทัดเดียวแต่นี่...เคี่ยว-กลั่นมาจากประสบการณ์และวิสัยทัศน์ เหนือกว่าได้อ่านตำราร้อยเล่ม” คนที่รู้ คนที่เก่ง และคนที่มีวิสัยทัศน์ “มีมาก” แต่คนที่รู้ คนที่เก่ง คนที่มีวิสัยทัศน์ “มีไม่มาก” ที่จะเดินเข้ามาเติมเชื้อไฟแห่งปัญญา คิดวิเคราะห์ให้สังคมชนิดพอเหมาะ-พอเจาะกับสถานการณ์ผ่าน “ถนนนักเขียน”  ท่านทูตสุรพงษ์ ชัยนาม คือคนไม่กี่คนนั้น... ท่านบ่มเพาะประสบการณ์ แล้วกลั่นผ่านความเคยเป็น “เอกอัครราชทูตไทย” ประจำเวียดนาม โปรตุเกส กรีก เยอรมนี แอฟริกาใต้ เป็นตัวหนังสือ ตกผลึกด้วยมุมวิเคราะห์ที่เจาะทะลุตัวอัตตา น่าสนใจยิ่ง ผู้บริหารตั้งแต่ระดับผู้นำการบริหารประเทศ ระดับประธาน คมช. ระดับผู้คิดจะนำทางการบริหาร-การเมือง-การทหาร แม้กระทั่งระดับนักการทูต รวมถึงผู้ไม่ประสงค์จะ “ตกโลก” ในทศวรรษต่อจากนี้ไปด้วย ผมบอกได้คำเดียวว่า“ต้องอ่าน”
                                                                                                   เปลว สีเงิน