ข้อมูล
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
รายละเอียดสินค้า
ไฟเย็น เสนีย์ เสาวพงศ์ ไพรัชนิยายชิ้นอมตะ แพรวสำนักพิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ ๔ พ.ศ. ๒๕๓๗ มี ๒๘๗ หน้า “ไฟเย็น” ไม่ใช่นวนิยายที่ดุเดือดเลือดพล่าน เพราะไฟการปฏิวัติและสงครามกลางเมือง แต่ “ไฟเย็น” แสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณของผู้คน ที่ประกอบกันขึ้นเป็นลาตินอเมริกา

      ผมเองก็ชอบผู้หญิงที่นั้นอยู่คนหนึ่ง ชีวิตที่เร่ร่อนมันเป็นอย่างนั้นเอง ไปที่ไหนก็ต้องหาใครรักไว้สักคนและคนอื่นๆ ก็ในทำนองเดียวกัน คิดดูก็น่าขำนะคุณเพราะ มันเท่ากับเป็นการหาสาเหตุไว้ตีรันฟันแทงกันแท้ๆ แต่ตอนนั้นไม่คิดถึงเรื่องเหล่านี้ เห็นเป็นเรื่องเล็กไปหมด
      ผมแวะไปทีีร้านผู้หญิงคนที่ผมชอบ ก็พบผู้ชายคนหนึ่งเป็นคนแปลกหน้ามานั่งอยู่ก่อน สายตาเรามันไม่กินกันแต่แวบแรกที่มองเห็น หมอนั้นคงจะมาจากถิ่นอื่น เป็นคนอายุสูงหว่าผม กำลังฉกรรจ์เทียวแหละ ล่ำสันและเหี้ยม มีรอยแผลประกาศสรรพคุณให้เห็นอยู่หลายแห่ง และพอผมเข้าไปนั่ง โดยไม่พูดพล่ามและไม่ทันให้ผมเตรียมตัว เขาถามผมว่า
"จะเอาอย่างไร ไอ้หนูเอ๋ย บนดินหรือบนหลังม้า "
     การต่อสู้ของเรามีสองแบบ คือมีีดสั้นคนละเล่มมีดประจำตัวอย่างที่ใช้ตัดเนื้อนีี่แหละ (ซึ่งข้าพเจ้าใด้เห็นแล้วว่ามันคมเอาการ) ดวลกันตัวต่อตัวกลางดินหรือบนหลังม้าโดยต่างคนต่างขึ่พุ่งเข้าหากัน ในการดวลบนดินเราแทงกันที่ท้องคว่านกันจนตาย ถ้าใครไม่ยอมแพ้ แต่บนหลังม้าเพียงแค่ใครตกม้าก่อนเป็นแพ้ แต่ถ้าโดนฉกรรจน์ก็ไปบ้านเหมือนกันแหละคุณ ดังนัั้นจึงถือกันว่า คนกล้าจริงต้องสู้กันบนดินแต่ถึงบนหลังม้าก็ไม่เสียศักดิ์ศรีอะไรนัก เพราะเราเกาโจถือว่าม้าก็คือแผ่นดินของเรา ผมเองความจริงใจมันชอบแม่คนนั้นเอามากๆและคิดว่า ถ้าเอากันถึงตาย ผมก็ต้องหนึกฎหมายระหกระเหินกลับมานี่อีกไม่ได้ เอากันพอไม้ให้เสียเชิงนักเลงก็พอ จึงบอกว่าบนหลังม้า
      เขาหัวเราะยียวน เจ้าคิดจะกลับมาที่นี้อึกหรือได้หนูเอ๋ยไม่มีวันเสียละ เพราะฟ้าดินบันดาลให้ข้าได้ผ่านมาทางนี้เสียแล้ว
       ผมไม่พูดมาก เรากระโจนขึ้นบนหลังม้า แล้วควบมันพุ่งเข้าประสานงากันเต็มแรงด้วยมีดที่อยู่ในมือคนดูกันเต็มเราควบเข้าประสานงากันถึงห้าครั้ง จนครั้นที่หกเขาจึงหงายหลังพลัดตกจากม้า เลื่อดเต็มไปหมดทัั้งตัวเขาและผม เมื่อผมลงจากม้าต้วเองก็แทบยืนไม่อยู่ เสียวที่ชายโครง นี่ยังไงแผลเป็น
แกเลิกชายเสื้อเผยให้เห็นแผลเป็นรอยใหญ่ยาวตั้งเกือบคืบ
     เขาฟุบอยู่กับดินลุกขึ้นเดินไม่ได้
      ไอ้น้องชายมานี่ เขาเรียกผม หน้ายิ้มแย้มแจ่มใสไม่มีริ้วรอยของความโกรธแค้น หรือแม้แต่การเจ็บปวด  ผมเดินเข้าไปใกล้ เขายื่นมือมาจับ เก่งมากไอ้น้องชาย เอ็งเป็นคนแรกที่ข้ารู้จักคำว่าแพ้ ยินดีด้วย
     แล้วยังไงต่อไป ข้าพเจ้าถาม เมื่อเห็นแกนิ่งเงียบ ก็ไม่มีอะไรจบแล้ว แกตอบ รุ่งขึ้นผมก็ขับม้าออกจากเมืองนั้นไป และไม่แวะกลับไปอีก
    แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ ป้าใช่ไหม ข้าพเจ้าหมายถึงผู้หญิงสูงอายุอ้วนๆ ภรรยาแกที่ทำงานอยู่ในครัว
     ดอนโฆเซ่หัวเราะ และสั่นหัว หล่อนหนีตามผู้ชายคนหนึ่งไปหายสาบสูญไปทางไหนไม่มีใครรู้ในคืนวันนั้นเอง
      ดอนโฆเซ่ยื่นมาเต้มาให้ข้าพเจ้าอีกรอบหนึ่ง...
 
เงื่อนไขอื่นๆ
Tags

นโยบายการเปลี่ยนหรือคืนสินค้า

ไม่มีนโยบายการเปลี่ยนหรือคืนสินค้า

ประเภทหนังสือ

CONTACT US

MEMBER ZONE

test link adipiscing elit. Nullam dignissim convallis est. superscript dolor subscript

พูดคุย-สอบถาม