ไฟอาย รงค์ วงษ์สวรรค์

“ไฟอาย” เป็นการรวมผลงานที่ตีพิมพ์ลงในคอลัมน์ “รำพึงรำพัน” ของ ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนสุดคลาสสิค ในสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ที่ฟรีฟอร์มสำนักพิมพ์ภูมิใจเสนอเป็นอย่างยิ่ง เพราะงานในขบวนนี้เป็นงานในยุคแรกเริ่มของ ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ หรือยุคก่อร่างสร้างสไตล์จนเป็นที่ลือเลื่องกระทั่งปัจจุบัน

คอลัมน์ “รำพึงรำพัน” โดยนามปากกาว่าลำพู คืองานเขียนในยุคแรกเริ่มของ ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ ที่เขียนลงใน สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์  ในยุคที่ ประหยัด ศ. นาคะนาท หรือ “นายรำคาญ” เป็นบรรณาธิการ “รำพึงรำพัน” เป็นงานเขียนในลักษณะรำพึงรำพันตามชื่อคอลัมน์ แต่การรำพึงรำพันของเขาเป็นการคิดคำนึงถึงสังคมในแง่มุมต่างๆ อย่างน่าสนใจ ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ เลือกที่จะพูดถึงคนในระดับล่าง (ตามที่สังคมกำหนดว่าใครสูงใครต่ำ) ไม่ว่าจะเป็นคนกวาดถนน คนโซ โสเภณี ฯลฯ และด้วยประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาอย่างโชกโชน คลุกคลีกับคนทุกระดับ ทุกชนชั้น ทำให้ “รำพึงรำพัน” เป็นงานที่น่าสนใจทั้งในแง่ของการใช้ภาษาและมุมมองชีวิตที่สะท้อนผ่านตัวละครต่างๆ ได้อย่างสมบูรณ์

ในการจัดพิมพ์ครั้งนี้เราได้ยกเอาคำนำในฉบับพิมพ์ครั้งแรกของประหยัด ศ. นาคะนาท มีข้อความที่กล่าวถึง ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ไว้อย่างน่าสนใจว่า “ข้าพเจ้าเชื่อว่าในจำนวนผู้อ่านหนังสือพิมพ์เล็กๆ ฉบับนั้น ซึ่งบังเอิญมีอยู่เป็นอันมาก คงมีอยู่บ้างที่ไม่สู้จะพิสมัยไยดีกับงานของคุณลำพูนัก เพราะถ้อยคำและสำนวนใหม่ๆ ของเขาที่เขาปลิ้นออกมาได้ไม่ขาดสาย มักจะอยู่นอกแบบฉบับและตำราภาษาไทย” และด้วยความนอกตำราภาษาไทยของ ‘รงค์ วงษ์สวรรค์ นี้แหละที่ทำให้ภาษาไทยมีชีวิตชีวา มีสุนทรียะของภาษามากขึ้น ไม่ถูกแช่งแข็งอยู่ในระเบียบไวยากรณ์

ไม่ว่าใครต่อใครจะเรียกเขาว่า “พญาอินทรีแห่งวงการวรรณกรรมไทย” แต่เราอยากจะเรียกเขาว่า “สุภาพบุรุษแห่งสวนอักษร” ‘รงค์ วงษ์สวรรค์