ความรักของวัลยา เสนีย์ เสาวพงศ์

“นกมันอาจจะร้องเพลงเมื่อใดก็ได้ เมื่อมันนึกอยากจะร้อง เมื่อมันอยู่กับคู่ของมัน โดยไม่คำนึงถึงความทุกข์ยากของนกอื่นๆ แต่คนเราจะทำเช่นนั้นอย่างไรได้ เราจะร้องเพลงแห่งความสำราญได้อย่างไร ในเมื่อชีวิตของคนเราส่วนใหญ่ยังอยู่ในความทุกข์ คนอื่นเขาอาจจะทำได้ แต่ดิฉันทำไม่ได้หรอก”

“ความรักของวัลยา” วรรณกรรมชิ้นสำคัญจากปลายปากกาของเสนีย์ เสาวพงศ์ อีกหนึ่งเรื่องราว “ความรัก” ในห้วงเวลาที่ชีวิตของผู้คนกำลังเคลื่อนไหวไปผสานกับความหวัง ความฝัน และอุดมการณ์ ซึ่งถ่ายทอดผ่านเรื่องราวของ “วัลยา” นักศึกษาสาวผู้รักในศิลปะและมวลชน และบรรดาหนุ่มสาวต่างเชื้อชาติ ต่างภาษา ต่างวัย ต่างอาชีพ ต่างสถานะ ต่างทรรศนะ ณ ใจกลางเมืองปารีส มหานครแห่งชีวิต มหานครอันเป็นศูนย์กลางจิตวิญญาณแห่งการปฏิวัติและความเท่าเทียม...

เสนีย์ เสาวพงศ์ จัดเป็นนักเขียนใน "กลุ่มบุกเบิก"

ความคิดใหม่ทีทำงานศิลปะเพื่อชีวิตของคนที่เสียเปรียบในสังคม

งานของเขานอกจากต่อสู้เพื่อเสนอแนวทางใหม่แล้ว

ยังต่อสู้เพื่อเปิดโปงจุดที่ไม่เป็นธรรม ไม่เป็นประชาธิปไตย

และจุดที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์ของดความคิดต่างๆในสังคมเก่าอีกด้วย