ความเอย..ความหลัง สง่า อารัมภีร : เรื่องราวในชีวิตจริงของกลุ่มศิลปินนักแสดงยุคสงคราม

เรื่องผีมีมาแต่สมัยปู่ย่าตาทวด ตั้งแต่เล่ากันด้วยปากจนบันทึกไว้ในสมุดข่อย และจนเป็นเรื่องแต่งบ้าง จริงบ้างอย่างในปัจจุบันนี้

ผีมีหรือไม่?

ช่างมัน!

เหม เวชกร ยอดนักต่างเรื่องผีได้เขียนคำนำในหนังสือชุดผีของเขาไว้ใจความว่า ผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แต่มันเป็นแนวการเขียนหนังสืออีกแขนงหนึ่ง

ส่วนแจ๋ว วรจักร นี้ บางคนก็รู้แล้วว่าเป็นใคร แต่เชื่อว่ายังมีอีกเป็นอันมากที่ไม่รู้ ข้าพเจ้าผู้ผลิตหนังสือนี้ เห็นเป็นหน้าที่และยอมเสี่ยงความผิดความถูกที่จะบอกให้ผู้อ่านรู้ว่าเขาคือ สง่า อารัมภีร ผู้แต่งเพลงยืนยงและแพร่หลายมาตั้งแต่ “น้ำตาแสงไต้” เมื่อยี่สิบกว่าปีมาแล้ว จนถึง “ดวงใจทุกคนมีสิทธิ์จะรักกันได้” ในเร็วๆ นี้

ชีวิตของเขาระหกระเกินตลอดมาตั้งแต่เด็กจนบัดนี้ อีกไม่กี่ปีก็จะ ๕๐ แล้ว เขาได้ผ่านมนุษย์ ผ่านจังหวัด อำเภอ ตำบล ผู้คน นักเขียน นักละคร นักร้อง นักดนตรี พ่อค้า ข้าราชการ ฯลฯ มามากมายโดยเฉพาะสมัยเมื่อเขายืนเป็นคอนดักเตอร์นำวงดนตรีที่หน้าม่านเวทีละคร

เขาได้นำฉากต่างๆ ในชีวิตที่เขาเดินผ่านอย่างสง่าในหลายครั้ง และซุกซอนหัวซุนไปตามหลืบมุมในบางครั้ง-เขาเคยหลับบนเตียงอันอ่อนนุ่มในโรงแรมผีดุ จนกระทั่งเมาเหล้าเอ้หมึงนอนหลับใต้โต๊ะเหล้า

เหตุการณ์...ฉากผ่านเหล่านี้เขาได้นำมาเป็นผืนผ้าใบสำหรับระบายสีเรื่องผีและวิญญาณที่เขาพบเอง และที่เพื่อนของเขาพบ ตลอดจนกระทั่งสิ่งมหัศจรรย์ที่เขายังไม่ได้พบแต่ก็อยากพบ

เพื่อนๆ เรียกสง่า อารัมภีร ว่า “แจ๋ว” “แจ๋วเจอผี” เป็นชื่อหนังสือชุดที่ตั้งให้ บอกลักษณะเรื่องในชุดว่า ไม่น่ากลัว แต่เป็นเรื่องที่น่าเล่า เขาได้เขียนเป็นเรื่องๆ ลงในนิตยสาร ฟ้าเมืองไทย ที่ข้าพเจ้าเป็นบรรณาธิการทุกฉบับตั้งแต่เปิดเล่มปฐมฤกษ์ เมื่อ ๑ เมษายน ๒๕๑๒ และเขียนต่อทุกฉบับ จนบัดนี้ล่วงเลยนานกว่าครึ่งปีแล้ว และเขาก็ยังคงพบผีต่อไป