จำนวนชิ้น | ส่วนลดต่อชิ้น | ราคาสุทธิต่อชิ้น |
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}} | {{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท | {{number_format(price_row.price,2)}} บาท |
คงเหลือ | ชิ้น |
จำนวน (ชิ้น) |
- +
|
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
|
|
|
|
คุยกับร้านค้า | |
{{ size_chart_name }} |
|
หมวดหมู่ | เรื่องแปลทั่วไป |
สภาพ | สินค้าใหม่ |
เพิ่มเติม | |
สภาพ | สินค้ามือสอง |
เกรด | |
สถานะสินค้า | |
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า | |
เข้าร่วมโปรโมชั่น | |
ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
รายละเอียดสินค้า |
เพราะเราอยู่กันบนโลกคนละใบ Ura Version Reiko Matsuura ริเอโกะ มัตสึอุระ มุทิตา พานิช แปล สำนักพิมพ์earnest พ.ศ. ๒๕๖๗ มี ๒๒๘ หน้า
9786167691886 เป็นนิยายรักของผู้หญิงสองคน ของเพื่อนสองคน ที่รู้จักกันมานาน แต่ไม่เคยกล้าเผยความในใจแก่กัน ผ่านการเล่าเรื่องแบบเรื่องสั้น ก่อนจะผสานกันเป็นภาพใหญ่อย่างมีชั้นเชิง ด้วยแก่นของเรื่องที่เรียบง่าย ถ้าหาก "ฉัน" เกิดมาเพื่อรับรู้ถึงเสน่ห์ดึงดูดทางเพศของ "มาซาโกะ" และมาซาโกะก็รู้สึกถึงเสน่ห์ดึงดูดทางเพศของฉัน ฉันคงรีบปลงใจเป็นคู่รักของมาซาโกะ แล้วอยู่คู่กันไปชั่วฟ้าดินสลาย...ฉันอยากนำรอยยิ้มงดงามของมาซาโกะที่ภูเก็ตกลับมาญี่ปุ่น นั่นเป็นภาพที่มาซาโกะควรเป็น ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนมาซาโกะเลย ถ้าเปลี่ยนได้จริง ๆ ฉันอยากเปลี่ยนโลกที่ล้อมรอบมาซาโกะมากกว่า ฉันจะบดขยี้โลกให้แหลกเป็นผุยผงด้วยสองมือ อยากเห็นเธอแย้มยิ้มเมื่อเห็นภาพนั้น "เพราะเราอยู่กันบนโลกคนละใบ" เป็นนิยายรักของผู้หญิงสองคน ของเพื่อนสองคน ที่รู้จักกันมานาน แต่ไม่เคยกล้าเผยความในใจแก่กัน ผ่านการเล่าเรื่องแบบเรื่องสั้น ก่อนจะผสานกันเป็นภาพใหญ่อย่างมีชั้นเชิง ด้วยแก่นของเรื่องที่เรียบง่ายและเข้าถึงอารมณ์คนอ่าน เรื่องเริ่มขึ้นก่อนมื้อเย็นอาหารเย็น ระหว่างเอิร์นเนสต์และจากโต๊ะกินข้างเพื่อขยับหันโทรทัศน์ใหม่ เจ้าเดียร์รัจฉานขโมยแกบอบจากจากชิ้นหนึาง ดุซ้ำไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าห้ามยุ่งกับของบนโต๊ะอาหาร แต่เดียรัจฉานละโมบโลภมาก ไม่พอใจที่ได้กินแต่อาหารแมว ปีนขึ้นโต๊พรอจังหวะเผลอแล้วขโมบอาหารคนอยู่เสมอ "เฮ้ย อย่าตะกละนักสิว่ะ" เขาสะกดกลั้นความโกรธ ก้มมองเดียรัจฉานที่กินเสียงดังอยู่ใต้โต๊ะ มันส่งสายตาเมินเฉยแวบหนึ่ง แล้วแทะอาหารต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นแบบนี้เสมอ แต่วันนี้ท่าทางไม่ยี่หระมั่นกวนประสาท พอขาเอื้อมมือจะหยิบชิ้นแกะอบคืน ก็เจอกัดเต็มเขียว เขาโกรธหุนหัน หยุ้มต้นคอลากมันออกจากใต้โต๊ะ ตบหัวไปฉาดหนึ่ง พอซ้ำหนสอง เจ้าเียรัจฉานขนาดหนึ่งเท่าครึ่งของแมวทั้วไป แถมกล้าเนื้อยังพัฒนาผิดสามัญ ก็บิดตัวอย่างชินิชำนาญสะบักหลุดจากนิ้วของเอิร์นเนสต์ จูโจมกลัวด้วยเล็บเข้าที่มือเขา ![]() ![]() ![]() ![]() |
เงื่อนไขอื่นๆ |
|
Tags |