เส้นสมมุติ รวมเรื่องสั้นแนว สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน วินทร์ เลียววาริณ

เส้นสมมุติ เป็นการตั้งคำถามในหน้าที่ของเส้นสมมุติที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศชาติ เชื้อชาติ คน ความเชื่อ วัฒนธรรมประเพณี จิตใจ ฯ ที่มีต่อกันว่า เส้นนี้ทำหน้าที่อย่างถูกต้องแล้วหรือ แล้วเส้นที่ว่านี้แม้จะไม่มีตัวตนในทางรูปธรรม แต่ในทางนามธรรมกับมีอิทธิพลต่อผู้คนมากมาย จนสามารถทำลายชีวิตได้อย่างมากมาย

 

วินทร์ เลียววาริณ พูดถึงอุดมคติและหรืออาจจะเป็นจุดประสงค์ของรวมเรื่องสั้นเล่มนี้ไว้ว่า

 

               

โดยทั่วไป การตั้งชื่อหนังสือรวมเรื่องสั้นมักจะใช้ชื่อเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งในหนังสือนั้นมาตั้ง อาจเป็นเรื่องที่เด็จที่สุด หรือชื่อที่มีความหมายดีที่สุด ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว ชื่อหนังสือจึงไม่ใด้แสดงถึงภาพโดยรวมของเนื้อหาหนังสือทั้งหมด แต่รวมเรื่อง เส้นสมมุติ นั้น ผมถือว่าเป็นชื่อที่ครอบคลุมเนื้อหาของเรื่องสั้นทั้งหมดในเล่มได้อย่างดีทีเดียว

 

ท่านทั้งหลายที่เป็นแฟนนักเขียนสองซีไรท์ท่านนี้ก็คงจะทราบแนวทางและวิธีการเขียนได้อย่างดี สำหรับนักอ่านใหม่ที่เพิ่งจะทำความรู้จักหรือเพิ่งจะลองอ่าน ก็อาจจะรู้สึกว่างานเขียนของวินทร์ เลียววาริณ โดยเฉพาะเรื่องสั้นนั้นอ่านยาก มีขนาดยาวเกินเรื่องสั้นของนักเขียนท่านอื่น เนื้อหาแน่นและหนัก แม้แต่อาจารย์มหาวิทยาลัยสอนเกี่ยวกับการเขียน ยังบอกกับผมว่า งานของวินทร์นั้นยาก มีความลุ่มลึกสูง ชอบใช้การเปรียบเทียบในระดับสองมิติขึ้นไป ถ้าใครเข้าถึงได้ก็จะมีความสนุกสนานเพลิดเพลินสำหรับการอ่าน แต่หากเข้ายังไม่ถึง เล่มหนึ่งอาจอ่านวาง อ่านวาง อ่านและวางหลายรอบ รวมเรื่องสั้นเรื่อง เส้นสมมุติ ก็มีสิ่งที่ผมเขียนไว้อย่างอัดแน่นทีเดียว

 

รวมเรื่องสั้นเล่มนี้มีเรื่องสั้น ๑๒ เรื่อง ที่ผมชื่นชอบมากคือเรื่อง เสือในสวนยาง ฮินดูกูฎ สะพาน รักกันหนึ่งร้อยปี

 

สองเรื่องแรกเป็นเรื่องของเส้นสมมุติของดินแดน ชาติพันธุ์ สองเรื่องหลังเป็นเรื่องของเส้นสมมุติที่อยู่ในใจของตัวละครเอก โดยเฉพาะเรื่อง รักกันหนึ่งร้อยปี เข้าถึงระดับใจของตัวละครได้อย่างลึกซึ้ง โครงเรื่องและเนื้อหาสมจริงสมจัง เชื่อว่ามีการค้นข้อมูลอยู่นานและจำนวนมากในการเขียนเรื่องสั้นเรื่องนี้ อ่านแล้วอินมากทำให้รู้สึกว่า ตัวละครในเรื่องคือญาติสนิทของผู้อ่านเองเลยทีเดียว มันเห็นภาพจนทำให้น้ำตาซึม

 

ข้อสังเกตหนึ่งคือ วินทร์ เลียววาริณใส่ความเป็นตัวเองสูงมาก ๆ ลงในงานเขียนคือ ความเป็นคนสนใจวิทยาศาสตร์และศิลปะ มีการพูดถึงเรื่องยีนที่กำหนดพฤติกรรมมนุษย์ และพูดถึงเรื่องการตีความจากงานศิลปะ ทำให้งานเล่มนี้นอกจากจะได้รับความสนุกสนานแล้วยังได้รับความรู้แฝงอีกด้วย

 

ผมไม่อาจวิจารณ์ได้มากไปกว่านี้เพราะความรู้น้อยเหลือเกิน เขียนเฉพาะอ่านแล้วรู้สึกอย่างไรเท่านั้น

หยุดยาวช่วงสงกรานต์นี้ สำหรับท่านที่เบื่อหน่ายกับพฤติกรรมการเล่นสงกรานต์แบบป่าเถื่อน เส้นสมมุติ เหมาะที่จะเป็นเพื่อนของท่านได้อย่างดี 

และคำเตือนสำหรับการอ่านหนังสือเล่มนี้คือ ท่านอาจจะอ่านมันอย่างรวดเร็วจบเล่มภายในหนึ่งวันเพราะความสนุก แล้วมันจะทำให้คุณต้องอ่านซ้ำอีกหลายรอบอย่างที่ผมเป็น