มนุษย์ที่แท้ มรรควิถีของจางจื๊อ ส.ศิวรักษ์ ปกแข็ง

มนุษย์ที่แท้ในความหมายของข้าพเจ้านั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่สมบูรณ์เพียบพร้อมถึงที่สุด สำหรับข้าพเจ้าแล้ว มนุษย์ที่แท้ก็คือคนธรรมดาๆ นี่เองคือคนธรรมดาๆ ที่เดินอยู่ตามถนนหนทาง คือคนที่รู้จักทำผิดพลาดคนที่ยังมีกิเลสและความบกพร่อง พูดง่ายๆ ก็คือสามัญชนที่มีทั้งดีและชั่วอยู่ในตัวเอง การที่คนเราดีเกินไปนั้นออกจะทำให้รู้สึกอึดอัด การที่คนเรารู้จักผิดพลาดได้บ้างนั้นเป็นของดี เพราะเราจะไม่สามารถเข้าใจชีวิตได้เลย ถ้าเราปฏิเสธที่จะยอมรักความชั่วร้ายที่แฝงอยู่ในตัวเรามาตั้งแต่ต้น ความเลวและความบกพร่องของตนเองไม่ใช่สิ่งที่จะต้องปฏิเสธและขับไล่ไสส่งมันไป หากจะต้องเฝ้าดูและเรียนรู้จากมันด้วยดวงใจที่ตระหนักจนสามารถยอมรับและรู้เท่าทันมันได้ในที่สุด ความหมายของมนุษย์ที่แท้ก็อยู่ตรงนี้เอง...(พจนา จันทรสันติ)...