เดนฝัน : การโบกโบยของอุดมคติอันผุพัง วาด รวี

รวมเรื่องสั้นเล่มแรกของ "วาด รวี" / ผมเต็มไปด้วยจินตนาการเมื่อย่างเข้ามาในมหาวิทยาลัย มองสิ่งต่าง ๆ ด้วยความกระตือรือร้น ผมเชื่อว่าคนหนุ่มสาวที่ยังไม่โดนล้างสมองทุกคน ย่อมรู้สึกเช่นนี้...

ผมเต็มไปด้วยจินตนาการเมื่อย่างเข้ามาในมหาวิทยาลัย มองสิ่งต่าง ๆ ด้วยความกระตือรือร้น ผมเชื่อว่าคนหนุ่มสาวที่ยังไม่โดนล้างสมองทุกคน ย่อมรู้สึกเช่นนี้ มันเป็นความรู้สึกสดใหม่ เปี่ยมไปด้วยพลังการเรียนรู้พลังการสัมผัส เราก้าวออกมาสู่โลกที่กว้างกว่าเดิม โลกที่ทรงภูมิปัญญาเรากระตือรือร้นที่จะสัมผัสมัน เรียนรู้มัน แต่สุดท้ายเราก็พบเพียงความว่างเปล่า...

ผมไม่รู้ว่าแต่ละปีเดือนหนุ่มสาวถูกทำลายด้วยวิธีนี้มากมายเท่าไร นี่ยังไม่นับสังคมใกล้ตัวที่เคี่ยวเข็ญให้เราแข่งขัน ชิงดีชิงเด่นอย่างไร้สติแสวงหาความว่างเปล่าอย่างไม่สิ้นสุด ไม่มีใครเคยหยุดถามเราอย่างจริงใจ ว่าเราต้องการสิ่งใด ไม่มีใครเคยหยุดฟังเรา พวกเขาอาจจะนั่งลงต่อหน้าเรา คุยกับเราอย่างใจเย็น แสดงสีหน้าจริงจัง เขาอาจจะถามความรู้สึกของเราถามความต้องการของเรา แต่ทั้งหมดที่เราพูดเขาจะบอกว่ามันผิด...เขาจะทำทุกทางเพื่อการนี้ มิว่าจะต้องชำแหละความคิดความฝันของเราออกมามากเท่าไร เขาไม่รีรอที่จะใช้วาจาอันแหลมคมไปด้วยสติปัญญาของเขาเฉือนมันออกทีละน้อย ทีละน้อย แยกส่วนมันออก หั่นมันออกเป็นชิ้น ๆ ความฝันของเรา...

ผมรู้สึกเช่นนี้ในช่วงที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย และผมพบว่าตนเองไม่ได้รู้สึกอย่างนี้เป็นคนแรก มีหนุ่มสาวมากมายรุ่นก่อนหน้าผมรู้สึกคล้ายคลึงกัน พวกเขาเขียนมัน บันทึกมันไว้ในหนังสือ ในวรรณกรรม

สารบัญ

- นักเรียนคนสุดท้าย

- น้ำหยาดหนึ่ง

- งานศพ

- ที่เห็น... ในดวงตา

- ลูกหมาที่หลงมา

- ทัณฑกรรม

- คำถามเกี่ยวกับธรรมนูญ

- เมล็ดฝุ่นในสายลม

- ความฝันในคืนพระจันทร์เต็มดวง

- อาชญากรรม โศกนาฏกรรม ชะตากรรม

- ในอาณาเขต