เด็กชายผู้ระบายสีฟ้าไม่เป็น รุจรวี นาเอก เขียน นันทวัน วาตะ ภาพปกและภาพประกอบ นวนิยายสำหรับเยาวชน รางวัลชนะเลิศ แว่นแก้ว ครั้งที่ ๑๓

รายละเอียด : เด็กชายผู้ระบายสีฟ้าไม่เป็น

เด็กชายผู้ระบายสีฟ้าไม่เป็น

แม้ฟ้าจะไม่เป็นสีฟ้า ก็ใช่ว่าโลกนี้จะมืดมิด เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ ส่วนใหญ่มักมองกันว่าผู้ใหญ่เท่านั้นที่เป็นฝ่ายแก้ปัญหา แต่ความจริงแล้วแม้แต่เด็กเองจะมีปัญหาและครอบครัวเองก็มีปัญหา เด็กก็คิดและหาวิธีทางที่จะแก้ไขปัญหาอย่างมุ่งมั่นได้เช่นกัน เพียงเพื่อให้เด็กเห็นรอยยิ้มของพ่อกลับมาอีกครั้ง เมื่อแม่ด่วนจากไป เด็กชายที่ระบายสีฟ้าไม่เป็นคนนี้ก็มุมานะและทำทุกวิถีทางเพื่อให้พ่อกลับมายิ้มอีกครั้ง แน่นอนว่า ไม่เพียงแต่พ่อของเด็กชายคนนี้เท่านั้นที่กลับมามีรอยยิ้ม ผู้อ่านก็จะยิ้มเมื่ออ่านจบและเห็นถึงความพยายามของเด็กที่พลิกปัญหาของตนเองให้กลายเป็นความสำเร็จด้วยการหนุนช่วยจากครูผู้มีความเข้าใจ

คำนำ : เด็กชายผู้ระบายสีฟ้าไม่เป็น

ครามเป็นเด็กชายที่ชื่นชอบในการวาดรูป เพราะเคยเห็นแม่วาดมาตั้งแต่ตัวเองยังอายุน้อยกว่านี้ เขาเริ่มเข้าสู่วัยเรียน ได้ริเริ่มวาดรูปอย่างจริงจัง แต่ก่อนเขาจะฝึกฝนให้ไปไกลสักเพียงไหน กลับพบว่าตัวเองตาบอดสี เป็นเรื่องตลกร้ายที่เขาผู้ชอบภาพท้องฟ้า กลับมองไม่เห็นสีฟ้าอย่างที่คนทั่วไปเห็น สีฟ้าของเขาเห็นไม่เหมือนใคร ไม่ถูกต้องตามสีที่คนอื่นเห็น ไม่อาจบอกเป็นอย่างอื่นได้ ครามถูกล้อตั้งแต่ครั้งที่วาดรูประบายสีฟ้าผิดเพี้ยนไป และฝังใจมาตั้งแต่นั้น เขาไม่กล้าที่จะวาดรูปอีก เธอเองก็คงมีสิ่งที่ต้องฟันฝ่าใช่ไหมล่ะ ใช่ หมายถึงเธอนั่นแหละที่กำลังอ่านข้อความอยู่ตอนนี้ ความหวังที่เธออยากเป็น ข้อจำกัดกั้นขวางที่ไม่อาจทำสมดังตั้งใจได้ ไม่ต่างจากครามที่ตั้งใจจะวาดรูป ทั้งที่เห็นสีไม่ปกติ ไม่เป็นไรหรอกนะเธอ ลองอ่านเรื่องราวของครามดูสิ แล้วบางทีเธออาจจะได้คำตอบอะไรให้ตัวเองก็ได้นะ

นานมีบุ๊คส์

เนื้อหาปกหลัง : เด็กชายผู้ระบายสีฟ้าไม่เป็น

เด็กชายผู้หลงไหลการวาดรูป รักเส้นสายและสีสีนเหมือนแม่เขา แต่ดวงตาเขาไม่อาจเห็นบางสี และนั่นเป็นอุปสรรคที่ต้องเผชิญ เป็นไปได้ไหมที่คนตาบอดสีอย่างเขาจะวาดรูป แม้ดวงตาเขาไม่อาจเห็นบางสี แต่เขาก็ยังมองเห็นหลายสิ่ง และอาจมีบางสิ่งที่มีเพียงเขาที่เห็นก็เป็นได้
เป็นไปได้ไหม ที่คนตาบอดสีอย่างเขาจะวาดรูปได้งดงามกว่าใคร ๆ

"คราม" ชอบวาดรูปแต่เขากลับตาบอดสี ทำให้ถูกเพื่อนรุมกลั่นแกล้งล้อเลียนจนไม่กล้าวาดรูปอีก มิหนำซ้ำเมื่อแม่ของครามเสียชีวิตจากโรคร้าย พ่อของเขาก็จมอยู่ในความทุกข์ ทำให้ชีวิตของเด็กชายยิ่งหม่นหมอง แต่เมื่อขึ้นชั้น ป.4 ครามได้เรียนวิชาศิลปะกับครูรุ้งผู้ใจดีและให้กำลังใจเขา แถมยังได้ "ขมิ้น" เด็กหญิงที่เรียนห้องเดียวกันคอยช่วยเลือกสีที่ถูกต้องให้ ครามจึงมีกำลังใจวาดรูปอีกครั้ง เขาตั้งใจจะส่งผลงานไปประกวดในหัวข้อ "ท้องฟ้าของฉัน" ไม่เพียงเพราะตัวเองชอบวาดรูปเท่านั้น แต่ครามยังมุ่งมั่นอยากให้ภาพของเขาคืนรอยยิ้มให้แก่พ่ออีกครั้ง...