กวีศรีอยุธยา อังคาร กัลยาณพงศ์

  ถ้าหากเปรียบเนาวรัตน์ กับสุนทรภู่ ก็คงต้องเปรียบอังคาร กัลยาณพงศ์กับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) และกรมสมเด็จพระปรมานุชิต เพราะอังคารมีความหลากหลายทางกวีนิพนธ์ และมีความลุ่มลึกคล้ายสองท่านแห่งต้นกรุงรัตนโกสินทร์ แต่แท้จริงแล้ว อังคารเทียบฝีมือเขากับกวีศรีอยุธยายิ่งกว่ากับสองอมตกวีแห่งบางกอกที่ออกนามมาสองท่าน ยิ่งเจ้าฟ้ากุ้งด้วยแล้ว อังคารหายใจเข้าออกเป็นบทกาพย์ของพระองค์ท่านเอาเลยทีเดียว แม้อังคารจะเห็นว่าพระนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๒ ด้อยกว่าพระนิพนธ์ของเจ้าฟ้าผู้อาภัพแห่งปลายราชวงศ์บ้านพลูหลวงพระองค์นี้ แต่อังคารก็จำพระราชนิพนธ์ในรัชกาลนั้นได้ตลอด โดยเฉพาะก็บทเสภาตอนขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ซึ่งเห็นจะไม่มีฝีปากใครเทียบเท่าได้ทั้งทางกวีโวหาร และการแสดงออกทางวิจิตรศิลป์ ซึ่งเผอิญอังคารนั้นเป็นทั้งกวีและศิลปินรวมอยู่ด้วยตัวคนๆ เดียว ซึ่งแทบจะหาใครมาเทียบไม่ได้เลย

              หนังสือเล่มนี้ จัดพิมพ์ขึ้นในโอกาสชาตกาลครบ ๖ รอบ นักษัตรของเขา ด้วยการรวมงานชิ้นล่าสุดของอังคารให้ชื่อหนังสือว่า กวีศรีอยุธยา ซึ่งถือว่าเป็นงานกวีนิพนธ์รวมเล่มของอังคารและถือเป็นการเผยแผ่วรรณศิลป์ของไทยให้ปรากฎในวาระสำคัญด้วย เพราะไม่มีสถาบันหนึ่งใดเลยที่คิดจะยกย่องเชิดชูเขาในโอกาสสำคัญของกวีและศิลปินที่ยิ่งใหญ่สุดผู้ร่วมสมัยของสยามคนนี้