เสียมกุก กองทัพสยาม ที่ ปราสาทนครวัด เป็นใคร ? มาจากไหน ? ไทย ลาว หรือ ข่า จิตร ภูมิศักดิ์ ศรีศักร วัลลิโภดม สุจิตต์ วงษ์เทศ บรรณาธิการ

ในการรับรู้ของชาวกัมพูชาคำภาษาเขมรที่ใช้เรียก “คนไทย” และ “ประเทศไทย” มี 2 คำ คำแรกคือ คำว่า “เสียม” (ออกเสียงว่า “เซียม” ตรงกับคำว่า “สยาม”) คำนี้เป็นคำโบราณที่ปรากฏหลักฐานการใช้มาตั้งแต่สมัยหลังพระนครเป็นอย่างน้อยและเพิ่งมีการเปลี่ยนเป็นคำว่า “ไถ” (ออกเสียงว่า “ไท” ตรงกับคำว่า “ไทย”) เช่นเดียวกับคำเรียกชื่อประเทศไทย ซึ่งแต่เดิมในภาษาเขมรใช้ว่า “เสียม” (ตรงกับคำว่า “ประเทศสยาม”) แต่ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “ไถ” ซึ่งคือคำเดียวกับคำว่า “ไทย” นั่นเอง

ในสมัยหลังพระนครของกัมพูชานี้เอง ปรากฏหลักฐานว่า กรุงศรีอยุธยาได้ส่งกองทัพเข้าไปตีกัมพูชาหลายครั้ง เช่น การตีเมืองศรียโศธรปุระในรัชกาลสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 (เจ้าสามพระยา) เมื่อปี พ.ศ. 1974 [11] และสงครามคราวสมเด็จพระนเรศวรตีเมืองละแวก เมื่อปี พ.ศ. 2136 [12] ซึ่งน่าจะทำให้คำว่า “เสียม” ในภาษาเขมรสมัยหลังพระนครเป็นต้นมา จึงน่าจะมีนัยในเชิงลบแฝงอยู่ด้วย