กระสุนฝังแค้น The Burning Room ไมเคิล คอนเนลลี่

กระสุนฝังแค้น (The Burning Room)

ในสายตาบอช นี่ดูเหมือนการทรมานกันซ้ำซ้อนในรูปแบบหนึ่ง โคราซอนโน้มตัวอยู่เหนือโต๊ะเหล็ก มือสวนถุงมือโชกเลือดของเธอล้วงลึกลงไปในท่อนลำตัวที่ถูกกรีดเปิด ทำงานโดยใช้ปากคีบและอุปกรณ์ใบมีดยาวที่เธอเรียกว่า "มีดปาดเนย" โคราซอนตัวไม่สูง และเธอก็ต้องยืนเขย่งเพื่อให้เครื่องมือล้วงลงไปข้างในได้เธอเอาสะโพกยันขอบโต๊ะชันสูตรเพื่อเป็นหลักเสริมแรง สี่งที่รบกวนจิตใจบอชเกี่ยวกับภาพอันสยดสยองนี้คือร่างนั้นถูกล่วงละเมิดมาก่อนนานเหลือเกินแล้ว ขาทั้งสองข้างหายไป แขนข้างหนึ่งถูกตัดทิ้งตรงศอกแผลเป็นจากการผ่าตัดเก่าแล้วแตกลับสดและเป็นสีแดงเพราะอะไรสักอย่าง ปากของชายผู้นั้นอ้าค้างในอาการกรีดร้องอย่างเงียบงัน ดวงตาเขามองตรงขึ้นข้างบนราวกับกำลังวิงวอนขอความเมตตาจากพระเจ้า ลึกลงไปแล้วบอชรู้ว่าคนตายก็คือคนตาย และพวกเขาไม่ต้องทุกข์กับความโหดร้ายของชีวิตอีกต่อไปแล้ว แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็ยังรู้สึกอยากพูดว่า "พอก็คือพอ" ถามว่า "เมื่อไรมันจะหยุด" ความตายไม่ควรเป็นการหลุดพ้นจากความทรมานของชีวิตอย่างนั้นหรือ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น เขายืนเป็นใบ้และเฝ้าดูอยู่เฉยๆ เช่นเดียวกับที่เคยทำมาก่อนเป็นร้อยๆ ครั้ง สิ่งที่สำคัญกว่าความโกรธเกรี้ยวของเขาและความปรารถนาที่จะพูดโพล่งค้ดค้านการกระทำทารุณอย่างต่อเนื่องกับออร์ลันโด เมร์เซด นั้นคือความต้องการของบอชที่จะได้กระสุนซึ่งโคราซอนกำลังพยายามงัดให้หลุดจากกระดูกสันหลังของผู้ตาย

กระสุนนัดหนึ่งจะคาอยู่ในกระดูกสันหลังของคนเราได้นานแค่ไหนกันหากถามออร์ลันโด เมร์เซด เขาจะตอบว่าเก้าปี เพราะนั่นคือระยะเวลาที่เขาต้องทนทุกข์กับการโดนลูกหลงจนมีกระสุนไรเฟิลไปตันอยู่ในข้อกระดูกของเขา ก่อนที่ชายโชคร้ายผู้นี้จะเสียชีวิตลง คดีนี้อยู่ในความรับผิดชอบของหน่วยสืบสวนคดีเก่าที่ยังไม่คลี่คลาย มีแฮร์รี่ บอช กับลูเซีย โซโต คู่หูคนใหม่ เป็นผู้ดูแล  จากรูปการณ์ หลายคนเชื่อว่าการที่เมร์เซดถูกยิงนั้นเป็นอุบัติเหตุ หากกระสุนนัดนั้นมาจากปืนธรรมดา เรื่องนี้อาจถูกปิดจบอย่างไม่ยากเย็นอะไรนัก  แต่อย่างที่บอชพูดไว้ “ปืนไรเฟิลเปลี่ยนอะไรๆไปหมด” เพราะคงไม่มีใครเอาไรเฟิลมาต่อสู้กันเล่นๆ ยกเว้นจะเป็นการลอบสังหาร เบื้องหลังไกปืนกระบอกนั้นมีใครโยงใย เมร์เซดเป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับคนที่มีอิทธิพลมากพอที่จะสั่งฆ่าคนได้กันแน่
งานของไมเคิล คอนเนลลี่ นั้นมีความพิเศษและเป็นเอกลักษณ์ เรียกว่าถ้าปิดขื่อแค่อ่านสองสามหน้าแรกก็รู้ได้เลยว่าเขาเป็นคนเขียน ด้วยความที่คอนเนลลี่เคยอยู่ในแวดวงข่าวอาชญากรรมมาก่อน เขาจึงเชี่ยวชาญและรู้จักวงการนี้ในเชิงลึก เขาทำให้แฮร์รี่ บอช โลดแล่นอยู่ในหัวของนักอ่านอย่างสมจริง จนพานคิดไปว่า ถ้านั่งเครื่องบินไปแอลเอและเดินไปแถวๆ สำนักงานตำรวจ เราอาจจะได้มีโอกาสสวนกับบอชสักครั้งก็เป็นได้ ในเรื่องนี้มีความพิเศษตรงที่บอชต้องไขคดีที่เหยื่อเพิ่งเสียชีวิตลว ตามปกติเหยื่อของเขาจะเสียชีวิตไปแล้วหลายปี เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ บอชจึงต้องรีบเร่งสืบสวนที่อะไรๆ จะสายเกินไป ไปอ่านและไปเอาใจช่วยบอชกับคู่หูคนใหม่ของเขากัน