ปีเตอร์แพน Peter Pan J. M. Barrie สาธิตา ทรงวิทยา แปล

เด็กทุกคนล้วนเติบโต เว้นอยู่คนหนึ่ง...

"เวนดี้ ฉันหนีออกจากบ้านในวันที่ฉันเกิด"

เวนดี้ประหลาดใจมาก แต่ก็สนใจ แล้วเธอก็ทำท่าด้วยมารยาทอันดีที่ควรใช้ในห้องรับแขก โดยการเอามือลูบชุดนอนตัวเองเพื่อบอกให้เขาเข้ามานั่งใกล้เธอมากขึ้น

"เป็นเพราะฉันได้ยินพ่อกับแม่" เขาอธิบายเสียงเบา "คุยกันเรื่องฉันจะเป็นอะไรเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่" เขาดูไม่สบายใจมากตอนนี้ "ฉันไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่เลย" เขาพูดด้วยอารมณ์ "ฉันอยากเป็นเด็กชายเล็กๆ อยู่อย่างนี้และเล่นสนุก ฉันจึงหนีมายังสวนเคนซิงตัน และใช้ชีวิตอยู่กับเหล่าแฟรี่มานานแสนนาน"

นี่คือบทสนทนาของปีเตอร์ แพน กับเวนดี้ ในค่ำคืนก่อนที่ทั้งคู่จะบินไปเนฟเวอร์แลนด์ด้วยกันเป็นครั้งแรก ดินแดนที่ผู้ใหญ่หลายคนหลงลืมไปแล้วว่ายังมีอยู่