เมื่อเขาย่างเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่นตอนปลาย กัมพูชาแดนสวรรค์แผ่นดินเกิดของเขาถูกไฟปฏิวัติเขมรแดงแผดเผาจนสิ้น ผู้คนถูกบังคับใช้แรงงาน ถูกสังหารเป็นผักเป็นปลา ครอบครัวต้องแตกแยก สีจันตัดสินใจกระโจนหนีจากไฟนรกเขมรแดงด้วยชีวิต เขายอมพลัดพรากจากแม่ผู้เป็นที่รักยิ่ง ฟันฝ่าความลำบากจนรอดตายมาถึงชายแดนไทย และในที่สุดได้ลี้ภัยไปยังสหรัฐอเมริกาดินแดนแห่งเสรีภาพ
เขาต้องตั้งต้นใหม่นับจากศูนย์ในสหรัฐฯ แต่เขาไม่ยอมแพ้ ไต่เต้าจากคนขับแท็กซี่ จนเป็นชาวเขมรคนแรกที่ได้ดำรงตำแหน่งทูตสหรัฐฯ ประจำสหประชาชาติ และเป็นผู้ช่วยประธานาธิบดีสหรัฐฯ ถึงสองสมัย
ตลอดเวลานับตั้งแต่หนีเอาตัวรอดจากเขมรแดงและเริ่มต้นชีวิต เขาไม่เคยยอมแพ้ด้วยเชื่อมั่นในความหวังแห่งชีวิต และเหนืออื่นใดเชื่อมั่นในคำสอนของแม่ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…จงอย่าสิ้นหวัง”
