สำเพ็ง ประวัติศาสตร์ชุมชนชาวจีนในกรุงเทพฯ สุภางค์ จันทวานิช บรรณาธิการ พร้อมเรื่องชวนชิมในเยาวราช

สารบัญ

ส่วนที่ 1

1. สำเพ็ง : ประวัติศาสตร์ชมชนชาวจีนในกรุงเทพฯ 

2. จากผืนน้ำสู่แผ่นดิน จากตรอกเล็กสู่ถนนใหญ่ : คลอง ถนน ซอย สะพาน และการคมนาคมในสำเพ็ง 

บทนี้แปลเลยค่ะ

Edward Van Roy เขียน, วราภรณ์ จิวชัยศักดิ์ แปล

3. การค้าและการขนส่งในย่านสำเพ็ง : จากท่าเรือสำเภาสู่เรือกลไฟ 

4. สำเพ็ง : แหล่งรวมเศรษฐกิจ แหล่งรวมความบัญเทิง จ

5. สำเพ็งกับพระราชวงศ์จักรี 

 

ส่วนที่ 2

6. วัดไตรมิตรวิทยารามวรวิหาร

7. ซุ้มประตูเฉลิมพระเกียรติ 6 รอบพระชนมพรรษา (วงเวียนโอเดียน) 

8. โรงพยาบาลเทียนฟ้ามูลนิธิ 

9. วัดปทุมคงคาราชวรวิหาร (วัดสำเพ็ง) 

10. วัดสัมพันธวงศาราม
    เมื่อพูดถึงไชน่าทาวน์ของกรุงเทพฯ คนต้องเอ่ยชื่อเยาวราช เพราะเยาวราชคือไชน่าทาวน์ที่ใหญ่ที่สุดและเก่าแก่ที่สุดของกรุงเทพฯ แต่มีไม่กี่คนที่รู้ว่าชื่อเดิมของไชน่าทาวน์แห่งนี้คือสำเพ็ง สันนิษฐานกันว่าชื่อสำเพ็งมาจากคำว่า “สามแพร่ง” ที่คนจีนออกเสียงเพี้ยนเป็นสำเพ็ง สามแพร่งหรือสำเพ็งเป็นต้นกำเนิดไชน่าทาวน์ ตั้งอยู่ใกล้สามแยกวัดปทุมคงคา (วัดสำเพ็ง) ที่แยกออกไปเป็นตรอกวานิชและถนนทรงวาด (ตรอกวานิชก็คือชื่อใหม่ของตรอกสำเพ็งเดิม) เป็นบริเวณที่ชุมชนชาวจีนย้ายเข้ามาอยู่หลังจากการเริ่มตั้งกรุงรัตนโกสินทร์และพระบรมมหาราชวัง ในปี พ.ศ.2325 ชื่อสำเพ็งอยู่กับชุมชนจีนมาเป็นเวลากว่า 200 ปี จึงมีชื่อเรียกที่เกี่ยวข้องกับคำว่าสำเพ็ง เช่น งิ้วสำเพ็ง ผู้หญิงสำเพ็ง ตรอกสำเพ็ง จวบจนเมื่อการตัดถนนใหม่ผ่านสำเพ็งในช่วงปี พ.ศ.2435 -2443 และถนนนี้ได้รับชื่อพระราชทานว่าถนนเยาวราช เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ ชื่อเยาวราชจึงเกิดขึ้นในภายหลัง แต่กระนั้นคนก็ยังเรียกย่านนี้ว่าสำเพ็งต่อมาอีกนาน หนังสือเล่มนี้ใช้ชื่อเก่าของชุมชนจีนเพื่อสะท้อนให้เห็นประวัติศาสตร์อันยาวนานที่ชุมชนแห่งนี้อยู่คู่กับกรุงรัตนโกสินทร์ เพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้รู้ถึงรากเหง้าความเป็นมาของสำเพ็งจากต้นกำเนิด