อลหม่านล้านเจ็ด ประภัสสร เสวิกุล

อลหม่านล้านเจ็ด

"เราควรจะขอบใจคนที่เขาให้โอกาสเราได้ทำความดี มากกว่าจะมัวไปนึกถึงความดีที่เราทำให้เขา"

"เมื่อคืนที่บ้านคุณฝนตกหรือเปล่าครับ-ผมมักจะถามตัวเองเสมอ เมื่อเวลาที่ฝนตกว่า กี่เดือน กี่ปีแล้วนะ ที่ไม่ได้ออกไปยืนอยู่

กลางสายฝน ปล่อยให้ตัวเองเปียกปอนและเปลือยเท้าเปล่าเหยียบย่ำโคลนตม โดยมีความรู้สึกว่าเราเป็นต้นไม้เล็ก ๆ ต้นหนึ่ง

ซึ่งกำลังงอกเงยขึ้นจากพื้นดินและอบอวลกับกลิ่นอายของธรรมชาติรอบข้าง... ความสุขที่เราฝันถึงไม่ได้อยู่ห่างไกลเท่าไหร่

หรอกครับ เพียงแต่เราไม่เคยยื่นมือออกไปสัมผัสมันเท่านั้นเอง"